امور مزبور علاوه بر این که ظلم و آزار و اذیت به مؤمن است - که عقلاً و شرعاً قبیح و حرام است - در مدارک اسلامی تحت همین عناوین خاص نیز، منع و تهدید شده است.
روایات
نبیّ اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): «تمام (جهات) مؤمن (یعنی) عرض و مال و خون او (بر دیگران) حرام است.»(1)
نبیّ اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): «دشنام دادن به مؤمن، فسق و جنگ با او کفر، و خوردن گوشتش (یعنی غیبتش) معصیت، و حرمت مالش مانند حرمت خون اوست.»(2)
امام باقر (علیه السلام): «از طعن بر مؤمن بپرهیزید.»(3)
1- (1) روایات 1. «اَلْمُؤْمِنُ حَرامٌ کُلُّهُ عِرْضُهُ وَ مالُهُ وَ دَمُهُ.» (مستدرک الوسائل، ج 2، ص 109؛ به نقل از حسین بن سعید الاهوازی در «المؤمن»)
2- (2) . «سِبابُ الْمُؤْمِنِ فُسُوقٌ وَ قِتالُهُ کُفْرٌ وَ اکْلُ لَحْمِهِ مَعْصِیَه وَ حُرْمَه مالِهِ کَحُرْمَه دَمِهِ.» (وسائل الشیعه، ج 2، ص 240)
3- (3) . «اِیّاکُمْ وَ الطَّعْنَ عَلَی الْمُؤْمِنینَ.» (همان)