مؤلّف تاکید داشته است که نقل روایات از کتب معتبر باشد؛ بنابراین هر جا که از «مستدرک الوسائل» روایت نقل کرده، توجه نموده است که روایات نقل شده از مآخذ نسبتاً معتبر آن کتاب نقل شود.
در ترجمه و ذکر معانی آیات و روایات - چنان که در مقدمۀ کتاب اشاره شده است - هدف مؤلف، ترجمۀ تقریبی آن ها بوده است؛ حتی اگر روانی عبارت ها هم محفوظ نگردد.
اینک که تألیف این جلد به پایان رسیده فکر می کند که آیا از عهدۀ همان ترجمه های تقریبی هم برآمده است یا نه؟ البته پیش خود و وجدانش نمی تواند هرگز چنین تعهّدی را داشته باشد، ولی در همین ترجمه های ناقص نیز، امید استفاده برای خوانندگان محترم می رود. چیزی که مؤلّف دانسته و می فهمد این است که افراد اجتماع، اگر پای بند به دستورات اسلامی در زندگی فردی و اجتماعی خود گردند، به زندگی مرفّه و آسوده و منظمی در دنیا و آخرت هم نائل می شوند. آری یگانه راه ترقّی و تعالی و تأمین سعادت حقیقی دنیا و آخرت و خارج شدن از اضطراب ها و وحشت های زندگیِ پرپیچ و خم دنیا، پیروی از تعالیم و دستورات اسلامی است. دین مقدس اسلام با استخراج ذخیره های زمینی، صنعت و اختراعات مادی و علوم حسی و تجربی مخالفت ندارد، ولی می گوید: «بشر همین زندگی صنعتی و علمی را در چهار چوب قوانین و مقررات الهی که به مصالح واقعی فردی