رساله آداب و سنن اسلامی و مناهی القرآن و النبیّ صلی الله علیه وآله وسلّم صفحه 18

و در همان کتاب نقل شده که شخصی به امام حسین(علیه السلام) گفت: چگونه است حال شما ای فرزند رسول خدا؟ و امام حسین(علیه السلام) فرمود: من صبح کردم در حالی که پروردگارم بالای سر من است، و عذاب و آتش مقابل من است، و مرگ جانم را می طلبد، و حساب مرا احاطه نموده است، و من در گرو اعمال خود هستم، و به آنچه دوست دارم دست پیدا نمی کنم، و از آنچه کراهت دارم نمی توانم جلوگیری کنم، و امور من به دست دیگری است، او اگر بخواهد عذابم می کند، و اگر بخواهد از من می گذرد، پس کدام فقیری از من فقیرتر است؟

سپس فرمود: من به امیرالمؤمنین(علیه السلام) گفتم: چگونه است حال شما؟ و او فرمود: چگونه می تواند باشد حال کسی که دو نگهبان دارد، و خطاهای او در دفتری نوشته می شود، و اگر خداوند به او رحم نکند، بازگشت او به دوزخ و آتش خواهد بود.

سپس فرمود:

به فاطمه(علیهاالسلام) گفته شد: چگونه است حال شما ای دختر رسول خدا؟ و فاطمه فرمود: من صبح کردم در حالی که از دنیای شما سیر شده ام، و به مردان شما خشم دارم که از نادانی چه بر سر ما آوردند، پس من در کمال سختی و بلا به سر می برم، چرا که از پدرم دنیا رحلت نمود و وصیّ او مظلوم شد.

منهال گوید: در قصه ی کربلا خدمت علی بن الحسین زین العابدین(علیه السلام) رسیدم گفتم: السلام علیکم کیف أصبحتم رحکم الله؟ فرمود: آیا تو گمان می کنی شیعه ی ما هستی و نمی دانی شب و روز ما چگونه می گذرد؟

سپس فرمود: ما در بین این امت به منزله ی بنی اسرائیل در بین آل فرعون شده ایم که فرزندان ما را می کشند،و زن های ما را زنده نگه می دارند، و بهترین خلق خدا را بعد از پیامبر او(صلی الله علیه وآله و سلّم) بالای منبرها لعنت می کنند، و به دشنام دهندگان به او جایزه می دهند، و هر که ما را دوست می دارد حق او ضایع می شود، و