رساله آداب و سنن اسلامی و مناهی القرآن و النبیّ صلی الله علیه وآله وسلّم صفحه 244

سوره علق

209- ای انسان ناسپاس طغیان مکن

«کَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغی * أَنْ رَآهُ اسْتَغْنی * إِنَّ إِلی رَبِّکَ الرُّجْعی * أَ رَأَیْتَ الَّذی یَنْهی * عَبْداً إِذا صَلَّی * أَ رَأَیْتَ إِنْ کانَ عَلَی الْهُدی * أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوی * أَ رَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَ تَوَلَّی * أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَری؛(1) چنین نیست (که شما می پندارید) به یقین انسان طغیان می کند، از اینکه خود را بی نیاز ببیند! و به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است! به من خبر ده آیا کسی که نهی می کند، بنده ای را به هنگامی که نماز می خواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟! به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد، یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است)؟! به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهی نیست)؟! آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می بیند؟!»

سوره قارعه

210- از حادثه کوبنده قیامت غافل نشوید!

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ الْقارِعَهُ * مَا الْقارِعَهُ * وَ ما أَدْراکَ مَا الْقارِعَهُ * یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ * وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ * فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازینُهُ * فَهُوَ فی عیشَهٍ راضِیَهٍ * وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازینُهُ * فَأُمُّهُ هاوِیَهٌ * وَ ما أَدْراکَ ما هِیَهْ * نارٌ حامِیَهٌ؛(2) به نام خداوند بخشنده مهربان آن حادثه کوبنده، و چه حادثه کوبنده ای! و تو چه می دانی که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!) روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده خواهند بود، و کوه ها مانند پشم رنگین حلّاجی شده می گردد! امّا کسی که (در آن روز) ترازوهای اعمالش سنگین است، در یک زندگی خشنودکننده خواهد بود! و امّا کسی که ترازوهایش سبک است، پناهگاهش «هاویه» [دوزخ] است! و تو چه می دانی «هاویه» چیست؟! آتشی است سوزان!»