رساله آداب و سنن اسلامی و مناهی القرآن و النبیّ صلی الله علیه وآله وسلّم صفحه 7

هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند، و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد! صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه ها را دارید! آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می گفتند:» «مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» (آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقّاً» ما گمراهیم! (آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی گویید؟!»

امام صادق(علیه السلام) می فرماید:

بسا برخی از شیعیان ما در ابتدای کاری «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را ترک می کند، و خداوند او را گرفتار بلایی می نماید، تا به یاد شکر خدا و ثنای الهی بیفتد، و این کفّاره ی ترک «بسم الله الرّحمن الرّحیم» است.

سپس فرمود: عبدالله بن یحیی وارد بر أمیرالمؤمنین(علیه السلام) شد، و مقابل آن حضرت صندلی آماده بود و امیرالمؤمنین(علیهالسلام) به او فرمود: روی این صندلی بنشین، و چون خواست بنشیند لغزید و سر او بر زمین خورد و خون جاری شد، و امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: تا آب آوردند و سر او را شستند و سپس دست مبارک خود را بر روی زخم او قرار داد و او بی صبری می کرد پس آب دهان مبارک خود را بر آن مالید، و یکباره بهبود یافت. و سپس به او فرمود: ای عبدالله! الحمدلله که خداوند گناهان شیعیان ما را به وسیله بلاهای دنیایی می بخشد، تا طاعات و عباداتشان سالم بماند و پاداش آنان ضایع نشود ...

عبدالله گفت: یا امیرالمؤمنین از سخنان شما استفاده کردم، اکنون بفرمایید من چه خطایی کرده بودم که این آسیبب را دیدم؟ تا خطاهای خود را تکرار نکنم. امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: تو هنگامی که نشستی «بسم الله» نگفتی، و این عقوبت ترک «بسم الله» تو بود.

سپس فرمود: مگر نمی دانی که رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلّم) به من فرمود: