ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 138

1- فاتحه (1):6؛ «ما را به راهِ راست راهنمایی کن.»

2- نحل (16):78؛ «و برای شما گوش و چشم و قلب قرار داد تا سپاس گزاری کنید.»

بالا نیز نمی توانند ببینند، بپرسید: چشم یعنی چه؟ من به شما نیروی درک دادم.

این گوش و چشم و نیروی درک در شما جوان ها در اوج است. چرا این ها را به شما دادم؟

«لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»

برای این که این نعمت ها را شکرگزاری کنید. شکر چیست؟

«اِعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً»(1)

همۀ حرکات مثبت، شکر است. این نعمت ها را در برنامه های مثبت هزینه کردن، شکر است. گوش و چشم و درک خود را برای فهم حقایق هزینه کردن، شکر است. این مقدمه بحث شکر بود.

برتری ارزش عمر بر سایر نعمت ها

در میان جمیع نعمت هایی که به ما مرحمت شده است، مادر و ظرف همۀ نعمت ها، عمر است. عمر نبود که این همه نعمت نداشتیم، اما چون هستیم، تمام عالم را برای ما نعمت است:

«وَ سَخَّرَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ»(2)

یعنی همۀ این نعمت ها را به طور رایگان در استخدام تو گرفتم. اگر کرۀ زمین، روز نداشت، ما می خواستیم روز و شب، نور خورشید و ماه را بخریم، اصلاً نمی شد.

آنچه که در این عالم هست، برای شما رام و مسخّر کردم و در اختیار شما قرار دادم، ولی همۀ این ها در ظرف عمر طلوع می کند و الاّ اگر عمر و زمان در اختیار ما نبود، طلوع نعمت معنا نداشت.