ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 180

1- یونس (10):24؛ «در حقیقت، داستان زندگی دنیا [در زود گذر بودن] مانند آبی است.»

زندگی آنها است. آیا آب جایگاه محکمی است؟

آب کرم می گذارد، بدبو می شود، رنگ عوض می کند، بخار می شود، از بین می رود، چیزی نمی ماند. هزار حرف دیگر دربارۀ آب مطرح می شود: غرق، خفه و نابود می کند. این ها مطالبی است که از قرآن استفاده می شود.

آب با قوم حضرت نوح علیه السلام و فرعونیان چه کار کرد؟ آب با گذشتگان شما چه کار کرد؟ آب وقتی که سیل شود، چه کار کرد؟ جز این که زمین های زراعتی را نابود کرد و خانه ها را برد و همه چیز آنان را نابود کرد.

می خواهد شکل ظاهری زندگی این ها را بگوید؛ کاخ ها، ساختمان ها، ملک ها، کارخانه ها، منابع درآمد و این هایی که انسان را به خودش مشغول و مغرور می کند و به جایی می رساند که نسبت به پروردگار، احساس خطرناک بی نیازی می کند: من که همه چیز دارم، چه احتیاجی به خدا دارم؟ من نماز بخوانم که کدام دردم دوا شود؟ من روزه بگیرم که چه چیز بدنم سالم باشد؟ من چرا به مکه بروم؟ لباس هایم را دربیاورم و در این خاک ها بنشینم، برای چه؟

ترسیم شکل ظاهری دنیا

در دنبالۀ آیه می خواهد شکل ظاهری زندگی آنها را بگوید که این ها فریب چه چیزی را خوردند:

«کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمّا یَأْکُلُ النّاسُ وَ الْأَنْعامُ»(1)

مانند آبی که از آسمان فرستادم، که این آب کارش این است که: گیاهان را از زمین رویاند و از حالت آب، خود را به شکل سبزی ها، درختان و میوه ها نشان داد. به وسیلۀ این آب، گیاهانی خوراکی درآمدند.