ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 209

امامی که قرآن در سورۀ انفال گفته است و همه مراجع تقلید نیز براساس آن فتوا داده اند، بپردازم، ولی هنوز نتوانستم به خود بقبولانم و بدهم؛ یعنی سی سال است که مال مخلوط به حرام دارم می خورم.

گفت: آقا! امسال دیگر آماده شدم تا بدهم، ولی این گونه که شما پنج شنبه برای صرف ناهار به خانۀ ما بیایید، دو سه نفر از مریدان قدرتمند و شجاع خود را نیز بیاورید، با مقداری طناب. صندوق پول من در فلان قسمت خانه است، صندوقچه را بیاورید. اگر دیدید من عکس العمل نشان دادم، دست و پایم را ببندید، سرمایۀ من این مقدار است، شما یک پنجم آن را بردارید و ببرید.

پنج شنبه آیت الله العظمی کلباسی آمدند و ناهار خوردند. گفت: صندوق را بیاورید و سهم امام را بردارید. گفت: چه سهم امامی؟ من در بازار جان کندم، شما پول را ببرید؟ گفت: پول را خدا می خواهد. دست و پای او را ببندید.

خواباندند و او را طناب پیچ کردند. فریاد می زد که من راضی نیستم، شما چه روحانی ای هستید؟ چرا دست به مال مردم می برید؟ گفت: حساب کنید، برداریم و برویم. پول ها را برداشتند و بردند.

فردای آن روز به مسجد آمد و گفت: خدا پدر شما را بیامرزد که مرا راحت کردید. اگر به زور دست و پا بستن از ما نمی گرفتید، مگر ما می دادیم؟ به جهنم رفته بودیم.

خواستن، شرط دریافت سود ابدی

به آیه ای در سورۀ مبارکۀ یونس توجه کنید، چقدر این آیه عالی است. محبوب ازل و ابد دارد حرف می زند. آن کسی که نگاه تربیتی به کل عالم دارد و به ما بیشتر، او دارد حرف می زند. می خواهید یا نمی خواهید؟ باز هم از هر ده نفر مرد و زن امروز جهان، هشت نفر می گویند نمی خواهیم. ای کاش فقط نمی خواستند،