ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 255

1- انعام (6):79؛ «من به دور از انحراف و با قلبی حق گرا همۀ وجودم را به سوی کسی که آسمان ها و زمین را آفرید، متوجه کردم.»

2- نظامی گنجوی

3- مصباح المتهجد: 847، دعای کمیل

گفت: میرزا جواد آقا «الله اکبر» را گفت و از دنیا رفت. این نماز است. نگاه خدا به انسان که نگاهی با محبت تر، عاشقانه تر، تربیتی تر و پرمنفعت تر از این نیست.

رشد انسان، خواستۀ پروردگار

چیزی که در آیۀ نخست سورۀ ابراهیم علیه السلام مطرح است؛

«کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلی صِراطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ»(1)

که من، قرآن و پیغمبرم، می خواهیم تو را پرورش و رشد بدهیم و از ظلمت های جهل، نادانی، ظلم، مادّی گری، وابستگی های غلط و زمین گیر در بیاوریم.

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است ما کجاییم و ملامت گر بی کار کجاست(2)

***

ایها الناس! جهان جای تن آسایی نیست مرد دانا به جهان داشتن ارزانی نیست

خفتگان را چه خبر از زمزمۀ مرغ سحر حیوان را خبر از عالم انسانی نیست

روی اگر چند پری چهره و زیبا باشد نتوان دید در آیینه که نورانی نیست

عالم و عابد و صوفی همه طفلان رهند مرد اگر هست به جز عالم ربانی نیست

خانه پر گندم و یک جو نفرستاده به گور برگ مرگت چو غم برگ زمستانی نیست