ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 302

1- بقره (2):261؛ «مَثَل آنان که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند، مانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند.»

«وَ اللّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ»(1)

و شما هر کار خیری را در این عالم بکارید، من اضافه اش می کنم که منفعتش ابدی و محصول آن دایمی می شود.

«مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»(2)

اگر شما یک خوبی انجام دهید، من ده برابر به شما برمی گردانم. ده برابرِ تمام نشدنی. همۀ حرف قرآن این است. اگر ما به قرآن اعتماد آن را باور کنیم:

«إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللّهَ قَرْضاً حَسَناً»(3)

مردان و زنان صدقه دهنده و آن کسانی که به خدا قرض می دهند. وام را به خودش نسبت می دهد که هرکسی وام می دهد، به من می دهد؛ یعنی کاری به وام گیرنده ندارد، اینجا وام دهنده دارد با خدا معامله می کند:

«یُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ»(4)

وام او را چند برابر می کنم و پاداش با ارزشی به آنها عنایت می کنم.

اهل تعقل و هزینۀ صحیح سرمایۀ عمر

انسان بیدار، هوشیار، با فکر و اندیشه و سرمایه های مختلفی که در اختیار او است و از همه مهمتر، سرمایۀ عمر، همه را هزینۀ شنیدن حق و به اجرا گذشتن آن در همۀ شئون زندگی می کند و خود را به زارعی تبدیل می کند که در این عالم می کارد و روز قیامت نیز به صورت محصول ابدی درو می کند، البته کسی که وارد این فضا شود و این گونه زندگی کند.

چون خیلی ها در این عالم، اسیر هستند و در اسارت، دست و پای انسان بسته است و فقط سلسله حرکاتی از او صادر می شود که یا برای هوای نفس است، یا