ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 32

و حضرت مریم و آسیه و خدیجه و فاطمه زهرا و مادران ائمه علیهم السلام که خیلی عدد آنها کم می شود، اصلاً برای بهشت، کسی مشتری نمی ماند.

چهار حقیقت

اگر ما خرج خدا شویم، پرصرفه ترین تجارت است. من متن این چهار برنامه را بخوانم که سخن کامل شود:

«لایَزُولُ قَدَمُ عَبْدٍ یَوْمَ القِیامَهِ بَیْنِ یَدَیِ اللّهِ عز و جل حَتّی یَسْئَلَهُ عَنْ أَرْبَعَ خِصال»

در پیشگاه خدا قدم احدی حرکت نمی کند، یعنی از قبر که او را بیرون می آورند، در قیامت بر سر جای خود میخکوب است و نمی تواند تکان بخورد، تا چهار خصلت را از او سؤال کنند.

اینجا پرسیدن به معنی این نیست که من نمی دانم بندۀ من چه کار کرده است، بگو که من آگاه شوم، نه، اگر کسی شمّ فهم حدیث داشته باشد، سؤال اینجا به معنی حساب کردن است.

اجازۀ قدم برداشتن به کسی نمی دهند، مگر این که چهار برنامۀ او را حسابرسی کنند:

«عُمُرِکَ فِیما أَفْنَیتَهُ»

عمری که به تو دادند، کجا بردی و تمام کردی؟

«وَ جَسَدِکَ فِیما أَبْلَیْتَهُ»

بدنت را در کجا هزینه کردی؟

«وَ مالِکَ مِنْ أَیْنَ اکْتَسَبْتَهُ وَ أَیْنَ وَضَعْتَهُ»