ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 345

1- احزاب (33):32؛ «پس در گفتار خود، نرمی و طنّازی [چنانکه عادت بیشتر زنان است] نداشته باشید تا کسی که بیمار دل است طمع کند.»

2- آل عمران (3):133؛ «و به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنایش [به وسعتِ] آسمان ها و زمین است بشتابید.»

من بهشت به پهنای آسمان ها و زمین را در این معامله از دست بدهم و با تو عوض کنم؟

لزوم ورود به حریم دفاع خدا

این دفاع خداست. شما خود را در دامن دفاع خدا بیانداز! در همین روزگار که می گویند: بدترین روزگار است، با امنیت، آرامش و بی خطر زندگی کن. فقط خود را به آغوش «دفاع الله» برسان! اما اگر من در دامن دفاع نباشم، عکس نیز مرا نابود می کند، چه برسد به خودش.

معنای حیات طیبه

در این تجارت که عمر، بدن، قلب، عقل و وجدان انسان هزینه می شود و طرح هزینه شدنش نیز قرآن کریم و فرهنگ اهل بیت علیهم السلام است، نقشۀ این تجارت، قرآن، فرمایش های پیغمبر صلی الله علیه و آله و ائمۀ طاهرین علیهم السلام است، انسان در این دنیا نیز حیات طیبه پیدا می کند.

من حیات طیبه را معنی کنم: زندگی ای که در فضای آن، انسان میلی به پایمال کردن کمترین حقی از هیچ انسان و حیوانی ندارد و در چارچوب این حیات، انسان با کمال آرامش به تدبیر و اجرای آن توسط خدا قانع است.

قافیۀ این شعر بسیار تنگ است، شعرش را نمی توانم با فصاحت و بلاغت برایتان بسرایم، یعنی دیگر م نمی دانم چه بگویم که در فضای حیات طیبه انسان چه می شود که همچون امیرالمؤمنین قسم «والله» بخورد که اگر هفت فلک عالم رابا آن چه که زیر این افلاک است، به من بدهند، بگویند: مورچه ای پوست جویی را در دهان گرفته و دارد به لانه می برد، برو این پوست جو را از دهان او بیرون بکش و دور بیانداز. و الله این کار را نمی کنم. (1)