ارزش عمر و راه هزینه آن (مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان) صفحه 370

1- 6. - مستدرک الوسائل: 223/10، باب 21، حدیث 11900.

چون اگر کسی آن عقل را نداشته باشد، بی معرفت می ماند و اگر کم داشته باشد، «عالم بالله» نمی شود. چشم بینا و گوش شنوا پیدا نمی کند. شش میلیارد چشم و گوش دار در کرۀ زمین هست که با حیوانات هم وزن هستند. پروردگار می فرماید:

«أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ» (1)

به قدری دور شده است که صدای من و انبیا به گوش او نمی رسد و چشم او دیگر ما را نمی بیند.

امیرالمؤمنین علیه السلام وقتی می خواستند از خدا گدایی کنند، می دانستند که از چه کسی دارند می خواهند و چه چیزی می خواهد؟

«وَ اجعَلنی مِن أحسَنِ عَبیدَکَ نَصیبَاً عندَک» (2)

می فرماید: سهم مرا در پول، خوراکی ها، پوشیدنی ها، مسکن و دنیا قرار نده، بلکه خدایا! سهم مرا در میان تمام بندگانت، از حضرت آدم علیه السلام تا روز قیامت، این باشد که بهترین بندۀ تو شوم.

ارزش مال در کنار معرفت

با این حالت است که مال دنیا خوب و مفید می شود، ولی وقتی من آدم نیستم، پول خیلی بد است، چون همۀ آنها دروازه ای به طرف جهنم است. اگر من عبدالله با معرفت بشوم، پول برای من کار طلای بیست و چهار عیار را می کند، اما اگر عبدالله با معرفت نباشم، پول برای من در حکم هیزم جهنم است.

خدا در قرآن می فرماید:

«وَ أَمّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ * کَلاّ بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ * وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ * وَ تَأْکُلُونَ التُّراثَ