همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 104

همسر و فرزند، مایۀ روشنی چشم

اشاره

وَالَّذِینَ یقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّیاتِنَا قُرَّهَ أَعْینٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا؛ کسانی که می گویند: «پروردگارا! همسران و فرزندان مان را مایه روشنی چشم ما قرار ده و ما را پیشوای پرهیزکاران گردان.»(1)

قرّه العین

تعبیر «قُرَّهَ أَعْیُن» که در این آیه آمده، تقریباً معادل همان مفهومی است که ما در فارسی به کار می بریم و می گوییم: فلان چیز، مایۀ «روشنی چشم» ما است. معمولا تعبیرهایی که در زبان عربی وجود دارد، با آنچه که ما در فارسی به کار می بریم، تفاوت هایی دارند. برخی ریزه کاری هایی در معانی عربی لحاظ می شود که در معادل فارسی آن وجود ندارد. اما دو واژۀ «قُرَّهُ العَیْن» در عربی و «روشنی چشم» در فارسی، تقریباً هم معنا هستند و تفاوت چشم گیری ندارند.

ما در فارسی، اصطلاح «روشنی چشم» را در جایی به کار می بریم که در مورد چیزی یا کاری، نهایت رضایت و سرور و شادمانی را داشته باشیم. «فرزند نور چشمی» هم که گفته می شود، از همین باب است. استعمال این واژه در مورد یک چیز، نشان دهندۀ آن است که ما به آن چیز، علاقه ای وافر و خاص داریم و همین که چشم مان به آن می افتد، دلمان شاد و روشن می شود و به اصطلاح، چشم مان برق می زند. «قُرَّهُ العَیْن» هم در عربی، همین معنا را می رساند.