همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 106

1. «ثَلاثَهٌ هُنَّ اُمُّ الفَواقِرِ ... و زَوجَهٌ إن شَهِدتَ لَم تَقَرَّ عَینُکَ بِها و إن غِبتَ لَم تَطمَئِنَّ إلَیها؛ سه چیز، کمرشکن است... و زنی که اگر نزد او باشی، شادمانت نمی کند و چون غایب شوی، خاطرت از او آسوده نیست.»(1)

2. بندگان رحمان، از این که در دعای خود درخواست می کنند همسر و فرزند شان قره العین باشند، منظورشان این است که همسر و فرزند، موفق به طاعت خدا و اجتناب از معصیت او شوند و در نتیجه، از عمل صالح آنها، چشم ایشان نیز روشن شود. از این دعا فهمیده می شود که بندگان رحمان، حاجتی غیر از این ندارند. و فهمیده می شود که بندگان رحمان، اهل حق اند و از هوای نفس، پیروی نمی کنند؛ چون هر همسر و فرزندی را دوست ندارند، بلکه همسر و فرزندی را می خواهند که بندۀ خدا باشند.

3. عهده دار شدن رهبری و مدیریت جامعه اسلامی، سزاوار بندگان پاک و مخلص خداست، نه افراد قدرت طلب و دنیاپرست.

نور چشم حقیقی

ابن عباس می گوید: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله بین اصحاب نشسته بود که حسن علیه السلام وارد شد. پیامبر تا نگاهش به او افتاد، گریست و فرمود: «نزدیک بیا.» سپس او را به سوی خود کشید و بر زانوی راستش نشاند. طولی نکشید که حسین علیه السلام وارد شد. پیامبر با دیدن او نیز گریه کرد و او را بر زانوی چپ نشاند. سپس فاطمه علیها السلام وارد شد. پیامبر با دیدن او گریان شد و او را سمت راست خود نشاند. پس از آنها، حضرت علی علیه السلام وارد شد و پیامبر با دیدن او، اشک ریخت و او را در سمت چپ خود نشاند.