همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 111

5. در مسیر خطاپوشی، باید تا آخرین مرحله پیش رفت. باید ببخشیم و سرزنش نکنیم و به یاد هم نیاوریم. «تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا»

6. تعادل میان وظیفه و غریزه، در زندگی خانوادگی لازم است. نه به خاطر عواطف و غرایز، باید دست از وظیفه و هجرت و جهاد برداشت؛ و نه به خاطر انجام وظیفه، باید عواطف خانوادگی را نادیده گرفت. «فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا»

7. عفو و مغفرت ما، عفو و مغفرت الهی را در پی دارد. «إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُواوَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»

8. مغفرت الهی، همراه با لطف و رحمت ویژه است. اگر ما دیگران را ببخشیم، خدا هم ما را می بخشد و مورد لطف ویژه قرار می دهد. «فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»

چند نکته

کلیات متن فوق، به دشمن بودن بعضی از همسران و فرزندان اشاره داشت، و این که در مقابل خطای آنان، باید بخشش داشته باشیم و سرزنش نکنیم و دشمنی شان را فراموش کنیم. در عین حال، باید به چند نکته ضروری، توجه داشته باشیم:

1. باید برسی کنیم و ببینیم که آیا زن و فرزند ما، دشمنان ما هستند یا خیر؟ اگر به این مسأله توجه نکنیم، از لحاظ مادی و دنیوی و ایمانی و اخروی، متضرر خواهیم شد؛ چرا که دشمنی آنان با شمشیر نیست که واضح باشد. چه بسا خود آنان نیز متوجه دشمنی شان با ما نباشند.

2. اگر به این نتیجه رسیدیم که آنان دشمنان ما نیستند، انس و محبت بیشتری بین ما حاکم می شود.

3. همسران و فرزندانی که به دشمنی با ما برخاسته اند، اگر با بخشش و گذشت اصلاح نشدند، در گام آخر باید همسر را طلاق داد و فرزند را تنبیه نمود. این در صورتی است که ما متوجه دشمنی شان شده باشیم و به آنان فرصت اصلاح داده باشیم و نتیجه ای نگرفته باشیم.