همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 114

است.» اما به نظر می رسد که این استدلال، صحیح نباشد؛ زیرا آیۀ مورد بحث، درباره اعمال سخن نمی گوید، بلکه درباره اموال و زنان و فرزندان سخن می گوید.

به نظر می رسید تفسیر صحیح آیه این باشد که زینت دهنده، خود خداوند است و از طریق دستگاه آفرینش و نهاد و خلقت آدمی، چنین کاری را انجام می دهد. خداوند، عشق به فرزند و مال و ثروت را در نهاد آدمی ایجاد کرده تا او را آزمایش کند و در مسیر تکامل و تربیت پیش ببرد؛ همان طور که قرآن می فرماید: «إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَی الْأَرْضِ زِینَهً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا؛ ما آنچه را که در روی زمین است، زینت برای آن قرار دادیم تا آنها را بیازماییم که کدام یک عمل شان بهتر است.»(1)

یعنی خداوند با این کار می خواهد انسان ها را آزمایش کند تا معلوم شود چه کسی از این عشق و علاقه، تنها در مسیر خوشبختی و سازندگی بهره می گیرد، نه در مسیر فساد و ویران گری.

خواسته زن یا خواست خدا؟

گاه برخی زنان به همسران خود ایراد می گیرند که چرا در بسیج یا کانون فرهنگی و امثال آن فعالیت می کنند و وقت خود را بیرون از خانه می گذرانند.

باید به این بانوان گفت: شما یکی از صد وظیفه شوهرتان هستید. قرار نیست چون شما خوشتان نمی آید، شوهرتان وظایف الهی اش را کنار بگذارد. بر عهده مردها، ده ها وظیفه - مثل جهاد، جمعه، جماعت و نفقه - قرار دارد که یکی از آنها ادای حقوق زنان است.

متاسفانه بیشتر مردها همین که زن می گیرند، کارهای تبلیغی و فرهنگی و هیئتی را کنار می گذارند. و این، دو دلیل دارد: یا این که خود مرد، مصداق آیه شریفه است و زنش را بیش از جهاد و تبلیغ دین دوست دارد و او را بر کارهای فرهنگی دوران مجردی اش ترجیح می دهد؛ یا این که زن مانع می شود و با اصرار و بداخلاقی، شوهر را مجبور به