همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 147

یک پرسش مهم

طبق این آیه، ازدواج با مرد یا زن مشرک و بت پرست، حرام است؛ مگر این که ایمان بیاورد. این مطلبی پذیرفته شده است و جایی برای بحث ندارد. بحث بر سر این مسأله است که اگر زن و مردی مشرک نباشند و مسلمان باشند، اما ازدواج آنان، انگیزه ای غیر الهی داشته باشد، چه حکمی دارد؟

این سوال از آنجا پیش می آید که در اسلام، دوستی هایی که به سبب حرام و فساد یا زرق و برق دنیا شکل گرفته باشد، مذمت شده است. اسلام هشدار می دهد که چنین دوستی هایی، دوام ندارد و موجب خسران و پشیمانی می گردد. حال در ازدواج که باید سرشار از محبت و مودت و دوستی باشد، اگر محبت زن و شوهر، برآمده از انگیزه های دنیوی و غیر الهی باشد، چه سرنوشتی در انتظار این پیوند خواهد بود؟

نتیجه پیوندهای الهی و غیر الهی

در قرآن آمده است: وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَی یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا * یَا وَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا * لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا؛ روزی که ستمکار، دست های خود را می گزد و می گوید: «ای کاش با پیامبر راهی برمی گرفتم. ای وای! کاش با فلانی دوست نمی شدم. او مرا به گمراهی کشاند؛ پس از آن که قرآن به من رسیده بود. شیطان همواره خوارکنندۀ انسان است.»(1)

این آیات نشان می دهد که انسان ممکن است تا مرز سعادت پیش برود، اما دوستان بد و وسوسه های شیطانی، او را به قهقرا بکشاند و سرنوشتی شوم به بار آورد؛ سرنوشتی که همراه با خسران و پشیمانی باشد و در روز قیامت، دست حسرت به دندان گزد و فریاد «یا ویلتی» و «ای وای بر من» سر دهد.