همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 178

3 .عده بذل یا انقضاء مدت، در ازدواج موقت

هنگامی که زن و مردی با هم ازدواج موقت می کنند، این ازدواج، مدت معینی دارد. اگر این مدت تعیین شده تمام شود، رابطه نکاح بین آن دو تمام می شود؛ که به آن، «انقضاء مدت» می گویند. اما اگر قبل از تمام شدن مدت تعیین شده، شوهر بقیه مدت را ببخشد و از مابقی آن صرف نظر کند، به این بخشش، «بذل مدت» گفته می شود.

عدۀ بذل و انقضاء مدت در ازدواج موقت، همیشه با عدۀ طلاق، یکسان نیست. اگر زن باردار باشد، همانند طلاق، عده اش با وضع حمل منقضی می شود؛ اما اگر باردار نباشد، مدت کمتری برای عده او در نظر گرفته شده است. در ماده 1152 قانون مدنی آمده است: «عدۀ فسخ نکاح و بذل مدت و انقضای آن در مورد نکاح منقطع، در غیر حامل، دو طهر است؛ مگر این که زن با انقتضای سن، عادت زنانگی نبیند، که در این صورت 45 روز است.»

فلسفه عدّه

اشاره

احکام الهی دارای حکمت و علت هستند. اگر چه ممکن است بعضی از حکمت های احکام را بتوانیم به دست آوریم، امّا علت احکام، به درستی بر ما روشن نیست. با توجه به آموزه های اسلامی یا علوم تجربی و حسی، عقل ما می تواند برخی حکمت ها را برای احکام الهی، از جمله نگه داشتن عدّه، استنباط کند. برخی از حکمت های عده به این شرح است:

1. رعایت اصول بهداشتی

ارتباط جنسی می تواند زمینه ساز انتقال یا شکل گیری بیماری ها و عفونت های مختلف باشد. این احتمال در ارتباطات متعدّد جنسی، بیشتر و خطرناک تر است. زن به لحاظ ساختار جسمی و فعل و انفعالات طبیعی رحم، قابلیت بیشتری برای دریافت و پرورش و انتقال بیماری ها و عفونت ها دارد. عدّه می تواند نقش قرنطینه برای رحم را داشته باشد.