همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 187

- یا اَیهَا اَلَّذینَ آمَنُوا لا تُبطِلُوا صَدَقاتِکُم بِالمَنِّ وَ الاَذی؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، اعمال نیک خود را با منت نهادن و اذیت کردن باطل نکنید.(1)(2)

همسر

دوباره پاییز شد و با ریزش برگ ها، غم و اندوه در دلم جوانه زد. وقتی بوی پاییز را استشمام می کنم، حس غربت و اندوه، تمام وجودم را فرا می گیرد.

نه... حالا که بیشتر می اندیشم، می بینم در زمستان بیشتر غم دارم. انگار برف های سپید زمستانی، روی شادی هایم را می پوشاند و سیاهی در دلم موج می زند.

اما نه... این بهار است که با باران های بهاری خود، عشق و شادی را از وجودم پاک می کند. و تابستان، با رویش هر دانه از دل خاک، ...

به اینجای صحبتم که رسیدم، دکتر حرفم را قطع کرد و گفت: «عزیزم! چرا فصل های زیبای خدا را مقصر ناآرامی ها و غم و اندوه ت می دانی؟ اگر این طور بود، همه باید مثل تو فکر می کردند. اگر خودت هم واقعا این حرف ها را قبول داشتی، الآن پیش من نبودی. آخر من که نمی توانم فصل های سال را عوض کنم. اما اگر قول بدهی صادق باشی و کمکم کنی و هر کاری می گویم انجام بدهی، به لطف خدا و کمک خودت، تفکرات و درونیات تو را عوض می کنیم. آخر حیف تو نیست که با این ذوق ادبی، فقط در بارۀ غم و اندوه بگویی؟ می خواهم ان شاءالله یه روز همین جا روی همین صندلی بنشینی و فصل های سال را با عشق برام دکلمه کنی.»

حرفای دکتر را نمی فهمیدم. با عشق؟ عشق که برای قصه هاست.

دکتر معتقد بود که من افسردگی گرفته ام و احتیاج به یک آرامش درونی دارم تا خیلی زود از سد این بیماری عبور کنم.