همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 26

همین رحمت و مودت است که موجب می شود در جامعه کوچک خانواده، مرد برای رفع احتیاجات همسر و فرزندانش کمر همت ببندد و زن نیز در این مسیر، یار و یاور او باشد. همین رحمت و محبت است که موجب می شود زن و مرد، به خاطر ضعف و کوچکی و عجز فرزندان شان، آنها را حمایت کنند و در حفظ و تربیت آنها بکوشند.

در ابتدای ازدواج، این «مودّت» است که انگیزۀ ارتباط میان زن و شوهر می شود؛ اما اگر در ادامه و پایان مسیر، یکی از آن دو ضعیف و ناتوان شود و قادر بر خدمت به دیگری نباشد، «رحمت» جایگزین مودّت می شود و آن دیگری، دلسوزانه خود را به آب و آتش می زند تا رحمت الهی را بروز دهد و به همسر خود یاری رساند؛ در حالی که آن هنگام، نه نیاز جنسی و شهوانی در او وجود دارد و نه توان دورۀ جوانی. در این مرحلۀ حساس، مراقبت از یکدیگر اهمیت زیادی دارد؛ همانند مریضی که توجه نزدیکان به او، حالش را بهبود می بخشد و امید را در وجودش زنده می گرداند.

تفاوت رحمت و مودت

1. همان گونه که گفته شد، مودّت، انگیزه ارتباط در آغاز کار است؛ اما در ادامه، رحمت جای آن را می گیرد. مودت نیازمند یک سری شرایط و خصوصیات - مثل داشتن توانایی و میل جنسی - است؛ ولی رحمت، نیازمند این گونه شروط نیست.

2. مودت، در مورد بزرگترهاست که می توانند نسبت به هم خدمت کنند؛ اما کودکان در سایه رحمت پرورش می یابند.

3. مودت غالبا جنبه متقابل دارد؛ اما رحمت، یک جانبه و ایثارگرانه است. برای بقای یک جامعه، گاه خدمات متقابل لازم است که سرچشمۀ آن مودت است؛ و گاه خدمات بلاعوض می طلبد که نیاز به ایثار و رحمت دارد.