همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 66

توضیح آیه

در این آیه شریفه، زن و شوهر به عنوان لباس یکدیگر معرفی شده اند؛ چون هر یک از آن دو، دیگری را از عمل نامشروع حفظ می کند و مانع از شیوع فحشا در بین افراد جامعه می شود. آنها همچون لباسی هستند که عورت و زشتی های هم را می پوشانند. این تعبیر، خود استعارۀ لطیفی است که انضمام جمله اول (احل لکم) بر لطف آن می افزاید؛ زیرا عورت انسان، به وسیله لباس است که از دیگران پوشیده می شود، اما از خود لباس، مستور نمی ماند. هر یک از زن و شوهر نیز دیگری را از آمیزش با دیگران نگاه می دارد، اما مانع از آمیزش با خود نمی شود؛ چون لباس اوست و به تنش چسبیده است.

چند نکته

در تشبیه همسر به لباس، نکات و لطایف بسیاری نهفته است؛ از جمله این که:

1. لباس باید در طرح و رنگ و جنس مناسب انسان باشد. همسر نیز باید هم کفه انسان و متناسب با فکر و شخصیت او باشد.

2. لباس، مایۀ زینت و آرامش است. همسر و فرزند نیز زینت و آرامش خانواده اند.

3. لباس، عیوب انسان را می پوشاند. هر یک از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایی های یکدیگر را بپوشانند. اگر زن و شوهر از هم عیبی دیدند، نباید به همسایه و فامیل و خانوادۀ خود بگویند؛ که این کار، همسر را خرد می کند.

4. لباس، انسان را از خطر سرما و گرما حفظ می کند. وجود همسر نیز کانون خانواده را از آسیب ها حفظ می کند و آن را گرم می سازد و زندگی را از سردی می رهاند.

5. لباس، حریم انسان است و نداشتن آن، مایۀ رسوایی است. دوری از ازدواج و همسر نیز سبب انحراف و رسوایی انسان می گردد.

در هوای سرد، لباس ضخیم می پوشند و در هوای گرم، لباس نازک استفاده می کنند. همسران نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با نیاز روحی طرف مقابل تنظیم