همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 87

1. امام صادق علیه السلام فرمود: السّرّاق ثلاثه: مانع الزکاه و مستحلّ مهور النساء و کذلک من استدان ولم ینو قضاءه؛ دزدها سه گروه اند: کسی که زکات نمی دهد؛ کسی که مهریه زنان را حلال می داند؛ کسی که قرض می گیرد و قصد پرداخت آن را ندارد.(1)

2. علی علیه السلام فرمود: أعطوهن الصّداق الذی استحللتم به فروجهن، فمن ظلم المرأه صداقها الذی استحلّ به فرجها فقد استباح فرجها زنا؛ مهری را که با آن، زنان را به خود حلال کرده اید، بپردازید. هر کس به زنی در مورد مهریه اش ستم کند (او را به صورت) زنا، بر خود مباح کرده است.(2)

3. قرآن کریم می فرماید: وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَیْتُمُوهُنَّ؛ زنان را زیر فشار نگذارید تا بخشی از آنچه را که (به عنوان مهریه) به آنان داده اید، از چنگشان درآورید.(3)

4. در حدیث آمده است: کسی که همسرش را مجبور کند که همه یا مقداری از مهریه اش را به او ببخشد تا او را طلاق دهد، خدای بزرگ به عقوبتی کمتر از آتش برای او راضی نمی شود؛ زیرا خدا همان گونه که برای یتیم خشمناک می شود، برای زن نیز خشمگین می گردد.(4)

مسأله فقهی و حقوقی

مردی که جهت دستیابی به همسر، هر چیزی یا هر مقدار وجهی را به عنوان مهریه قرار می دهد، در حالی که می داند توان پرداخت آن را ندارد، غابن محسوب می شود و به همسرش مغبون می گویند. غَبن، به معنای فریب و نیرنگ است. غابن یعنی فریبکار و مغبون یعنی فریب خورده.

1- . خصال صدوق، ج 1، ص 153
2- . بحار الانوار، ج 103، ص 352
3- . سوره نساء، آیه 19
4- . بحارالانوار، ج 76، ص 365