همسران ثقلینی (کتاب الله و عترتی) صفحه 92

بافته شده از برگ و لیف خرما؛ دو تشک که درون یکی از آن ها با پشم گوسفند و درون دیگری با لیف خرما پر شده بود؛ چهار بالش که درون آن ها از گیاه خوشبوی اذخر پر شده بود؛ پرده ای نازک از پشم؛ یک تخته حصیر هجری؛ یک آسیاب دستی؛ یک تشت مسی؛ مَشکی از پوست؛ کاسه ای چوبین؛ مشک کهنه آب؛ یک آفتابه؛ دو کوزه سفالی؛ یک سفرۀ چرمی؛ یک چادر بافت کوفه؛ و مقداری عطر.

این مهریه و جهیزیه بانویی بود که به عنوان سرور زنان عالم و مادر یازده امام معصوم شناخته می شود. امیرالمؤمنین علیه السلام نیز خانۀ خود را به ساده ترین شکل مهیا کرد: کف خانه را با ریگ های نرم فرش نمود؛ چوب درازی به دو طرف دیوار آویخت تا از آن به عنوان رخت آویز استفاده شود؛ داخل اتاق را با پوست گوسفند فرش کرد؛ و بالشی از لیف خرما، در خانه قرار داد.

نمونه ای از ازدواج ساده

سهل ساعدی نقل کرده است که زنی به پیامبر صلی الله علیه و آله آمد عرض کرد: «یا رسول الله! من خود را به شما بخشیدم.» حضرت فرمود: «من نیازی به زن ندارم.» عرض کرد: «پس مرا به ازدواج هر کس که می خواهی درآور.» مردی گفت: «یا رسول الله! او را به ازدواج من درآور.» حضرت فرمود: «آیا از مال دنیا چیزی داری که مهریۀ این زن قرار دهی؟» عرض کرد: «به خدا قسم جز این لباسی که بر تن دارم، چیز دیگری ندارم.» فرمود: «این نمی شود. اگر لباست را به عنوان مهریه بدهی، بدون لباس می مانی. آیا چیزی از قرآن بلد هستی؟» عرض کرد: «آری؛ فلان سوره ها را حفظ هستم.» فرمود: «این زن را به ازدواج تو درآوردم؛ با این مهریه که سوره هایی را که به یاد داری، به او نیز بیاموزی.»(1)