در ساحل سپیده اخلاص صفحه 104

صفحه 104

کامل آیه امانت هم همین دل مؤمن است: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَهَ عَلَی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا».(1)

بعضی مثل استاد بزرگوار ما علامه طباطبایی می فرمایند: اراده. مرحوم فیض کاشانی می فرمایند: ولایت. بعضی هم فرموده اند: توحید به مراتبش.(2) اما یک معنای دیگر هم در میان این معانی شاید بهتر از همه معانی باشد و آن، دل مؤمن است. این دل، امانت است از طرف خدا پیش ما. این دل را باید حفظ کنیم؛ یعنی غیر از خدا، در این دل چیزی نباشد. محبت غیرخدا در این دل نباشد و اگر هست، محبتی باشد که خدا به آن محبت راضی است. محبت اهل بیت ، محبت زن و بچه، محبت رفیق خوب، محبت مسلمانها و ... اینها هم برمیگردد به محبت خدا. لذا در روایات ما به نحو تواتر، این طور محبتها آمده است: «الحب فی الله والبغض فی الله» و اما اگر غیر از این محبت در دل وارد شد، می شود مشرک. این توحید افعالی نیست و دیگر از نظر فکر، عمل و گفتار، مخلص نیست. از نظر اعتقاد، توحید ذاتی ندارد. آن سه قسم دیگر هم در او نیست.

مقام مخلص

اگر توحید عبادی و افعالی پررنگ باشد، همان مقام مخلص است. مخلص یعنی آن کسی که دلش برای خداست و وقتی دلش برای خدا باشد، خدا هم او را می پسندد و قبول دارد. قرآن به این میگوید «نفس مطمئنه»: «یا ایها النفس المطمﺉنه ارجعی إلی ربک راضیه


1- ما امانت را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر بر تافتند و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را به دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود. (احزاب/ 72)
2- در مورد امانت، نظریه های گوناگونی ذکر شده است؛ از جمله: ولایت الهیه، اختیار و آزادی اراده، عقل، اعضای پیکر انسان، امانتهایی که مردم از یکدیگر می گیرند، معرفت الله، واجبات و تکالیف الهی در سخنان استاد آمده است که مرحوم علامه میفرمایند: مراد از امانت، اراده است، در حالی که ایشان، امانت را، «ولایت الهیه» میدانند. (تفسیر المیزان، ج15-16، ص 348 و 349.)
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه