در ساحل سپیده اخلاص صفحه 105

مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی»(1) ؛ یعنی کسانی که مخلصند؛ مثل امام حسین و زینبش، نظیر پیغمبر اکرم و یار عزیزش امیرالمؤمنین .

جنت خدا ممکن است برای بنده ای در همین دنیا باشد. آن کسی که بتواند همه بتها را بشکند، همه اغیار را از دل بیرون کند، صاحب خانه را صددرصد در خانه جایگزین کند، این دیگر بهشتش همین جاست. دیگر خیلی احتیاج ندارد به این که بمیرد تا او را به بهشت ببرند. نه، آن بهشت هم برای او کوچک است. بهشت عدن و رضوانش هم برای او کوچک است. در دل شب «سبوح قدوس ربنا و رب الملائکه و الروح»(2) می گوید و پشت پا میزند به دنیا و آنچه در دنیاست. نه برای این که دنیا را دوست ندارد، او میداند که غریزه دارد و باید آنها را ارضاء کند، اما او قانون اهم و مهم را هم می داند، میداند که وقتی خدا باشد، همه چیز هست. به قول امام حسین(علیه السلام)در دعای عرفه که می فرماید: خدایا کسی که تو را یافت، چه ندارد؟ چه گم کرده است؟ و کسی که تو را نیافت، چه دارد؟(3) ولو این که دنیا مال اوست. واقعا چنین است. خوشا به حال آن کسانی که مخلص باشند. خوشا به حال آن کسانی که مخلص باشند و به آنجا برسند که این دنیا، بهشت و بالاتر از بهشت برای آنها بی ارزش باشد و در دلشان جز الف قامت دوست، چیزی نباشد. چنین کسی به همه چیز پشت پا می زند، حتی به بهشت. به این میگوییم: خلوص قلبی، خلوص اعتقادی، خلوص عملی و مهمتر از همه اینها، خلوص قلبی است. البته توشل میخواهد. مخصوصا برای شما توسل به حضرت رضا. تقوا، دعا و خلوص در عمل می خواهد تا ان شاء الله پروردگار عالم جرقه ای بزند و ما بتوانیم از نظر دل، خلوص پیدا کنیم.

1- فجر 27-30
2- محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 11، ص186، روایت 38.
3- متن عربی دعا چنین است: ماذا وجد من فقدک و ماذا فقد من وجد. (شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، اواخر دعای عرفه)