در ساحل سپیده اخلاص صفحه 108

2. خلوص در عمل 3. خلوص در دل. و فی الجمله در این باره صحبت کردیم.

انگیزه های انسان در انجام کارها

بحث این جلسه، بحث عمده خلوص است؛ یعنی داعیه هایی که برای عمل پیدا می شود.

میدانم که شما عزیزان، خلوص دارید؛ نه فقط در عبادت، بلکه در کارهایتان نیز خلوص

هست. برای این که اگر - العیاذ بالله - در تحصیل علممان، در کارمان، در گفتارمان یا در

کردارمان خلوص نباشد و به جای آن، ریا، تظاهر و نفاق باشد، گذشته از این که گناهش

در حد کفر است، میدانید که چنین کسی مشرک است: «لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَی کَالَّذِی یُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ»(1)

کلمه «ویل» در قرآن کم استعمال شده است. این کلمه برای ریاکار، برای متظاهر، برای آن افرادی که نفاق دارند استعمال شده است: «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ وَ یَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ»(2)، یعنی وای بر کسی که در وقت نماز، غافل از نماز است. وای بر کسی که در کارهایش، در گفتارش، در کردارش ریا دارد. وای به کسی که می تواند گره از کار مردم بگشاید، اما نمی گشاید.

آنچه باید همه و همه مخصوصا طلبه به آن توجه داشته باشد، انگیزه و محرک عمل است. اگر انسان بخواهد که در آن انگیزه و محرک هم ریا نباشد، کاری مشکل و در حد محال است؛ یعنی داعیه انسان در افکار، در گفتار و در کردار فقط خدا باشد. این جمله همان جمله ای است که امیرالمؤمنین یا امام سجادید می توانند ادعا بکنند. از این دو بزرگوار نقل شده است: «ماعبدتک خوفا من نارک و لا طمعا فی جنتک بل وجدتک أهلا