در ساحل سپیده اخلاص صفحه 116

منزل چهارم: استحیا (حیا کردن از خداوند)

اشاره

منزل چهارم، منزل استحیاست. انسان از خداوند حیا کند و گناه نکند. محرک او حیا

باشد، نه این که بخواهد جهنم نرود. اگر گناه نمی کند، برای این باشد که می بیند در محضر

خداست. همه جا محضر خداست. خلوت و جلوت محضر خداست. وقتی می بیند خلوت

و جلوت محضر خداست، این آیه شریفه به یادش می آید که: «قل إنما أعظکم بواحده أن

تقوموا له مثنی و رادی».(1)

وقتی چنین باشد که خود را در محضر خدا ببیند و خود را در محضر خدا بیابد، معلوم است که حیا می کند و گناه نمیکند.

وقتی که انسان مانند تشنه ای که تشنگی را می یابد، بیابد که در محضر خداست، آن حالت حیا برای او ایجاد می شود. چنین شخصی وقتی که قرآن می خواند، خدا با زبان او حرف می زند. وقتی هم «شبحان ربی العظیم وبحمده» می گوید، او با خدا حرف می زند و نماز او می شود یک مکالمه ووقتی یک مکالمه شد، معلوم است که نماز شب می خواند. معلوم است که نماز اول وقت می خواند. معلوم است که عاشق نماز می شود. وقتی به اینجا برسد، دیگر حیا می کند که در مقابل خدا بخوابد و نماز شب نخواند. این که مشهور است نماز شب برای پیغمبر واجب است، شاید از باب مثال باشد. اصلا مستحبات به اندازه مقدور برای اهل دل؛ یعنی برای ائمه طاهرین و برای کسانی که شیعه هستند، لازم است، واجب است، امر خداست.

هبوط حضرت آدم ع

چرا خطاب به حضرت آدم(علیه السلام)گفته شد: «وَعَصَی آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَی»(2)؟ چه عصبانی کرد؟ زیر پاگذاشتن یک امر مستحبی در نظر اینها نظیر پا گذاشتن روی امر واجب است. هر دو امر