در ساحل سپیده اخلاص صفحه 142

به دست آوردن منازل هفتگانه خلوص

اشاره

به دست آوردن خلوص که به اعمال ما رنگ بدهد، کار خیلی مشکلی نیست. اگر کسی متوجه شود که ریا در حد کفر است، اگر کسی متوجه شود که ریا عمل را باطل می کند، خواه ناخواه مجبور میشود که به عمل خود رنگ خلوص بدهد. اگر یک مقلد در رساله بخواند که شرط نماز این است که برای خدا باشد و غیر خدا در نماز دخالت نداشته باشد و یا کسی که با قرآن سروکار دارد، بخواند: «و لابطلوا صدقاتکم بالمین و الآذین گالذی ینفق ماله رثاء الثانی و لایؤمن بالله و الیوم الآخر»(1) ، اگر به کسی خدمت کردی، منت نگذار که عملت باطل می شود. اگر عملی انجام دادی، ریا و تظاهر در آن عمل نباشد که آن عمل باطل می شود و علاوه بر بطلان، گناهی در سرحد کفر است: «و لایؤمن بالله و الیوم الآخر». توجه به این گونه مطالب، خواه ناخواه به عامل و عملش رنگ می دهد. لذا اصل عمل را قربه إلی الله آوردن، اصل عمل را رنگ خلوص دادن - ولو مرتبه ضعیف . مشکل نیست. آنچه که مشکل است، پیمودن هفت منزل است. مشکل، داعی و انگیزه است.

منزل اول: دنیا

گفتیم که گاهی داعی، دنیاست. دنیای به معنای عام. قرآن درباره آن می فرماید: «ربنا اتنا فی الدنیا حسنه و فی الأخره حسنه وقنا عذاب الناره»(2)؛ «ربنا هب لنا من أزواجنا و ریاتنا قره أعین»(3)؛ همه اینها دنیای بلاغ است. انسان در دنیا مورد عنایت خاص خدا باشد و از نظر زندگی در رفاه باشد، پروردگار عالم عنایت کند و اولادش، خانمش، شوهرش قره عین دینا و آخرت باشد، پروردگار عالم مال حلالی دهد که ایثار و گذشت و فداکاری از

1- بخششهای خود را با منت و آزار باطل نسازید، همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق میکند و به خدا و روز رستاخیز ایمان نمی آورد. (بقره/ 246)
2- پروردگار به ما در دنیا و در آخرت نیکی عطاکن و ما را از عذاب آتش نگاه دار.(بقره/ 201)
3- پروردگارا از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرار ده. (فرقان/ 74)