در ساحل سپیده اخلاص صفحه 152

خدا نباشد، دیگر معلوم است که هر چه به جا می آوریم، اوست؛ برای اوست: «ماعبدتک خوفا من نارک»؛ «و لا طمعا من جنتک بل وجدتک أهلا للعباده فعبدتک»(1)

دیگر به آنجا می رسد که دل پر از خدا می شود. تمام گفتارش برای خدا. تمام کردارش برای خدا. دیگر معنی ندارد که چیزی از او برای غیر خدا سر بزند. رسیدن به این مقام، مشکل است. خون جگر می خواهد. بررسی می خواهد. فکر می خواهد، مطالعه این گونه مطالب می خواهد. مباحثه این گونه مطالب می خواهد. اجتناب از گناه می خواهد و مهمتر از اینها، دعا، راز و نیاز با خدا و توسل به اهل بیت(علیه السلام)می خواهد. توسل پیدا کنید به آن کسی که در دلش هیچ چیزی جز خدا نبود. لذا حاضر بود همه چیز بدهد در راه خدا. مخصوصا چون مظهر تام جلق، همه شان مظهر تام هستند. خدا را به امام حسین قسم بدهید. زیارت عاشورا را بخوانید. حتما به امام حسین توسل داشته باشید. در 24 ساعت، حتما یک زیارتی راجع به امام حسین، مخصوصا زیارت عاشورا بخوانید. از حضرت رضا بخواهید و بالاخره از پروردگار عالم بخواهید که این حالت را به شما عنایت کند.

خوشا آنان که الله یارشان بی

به حمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنان که دائم در نمازند

بهشت جاودان بازارشان بی(2)

اگر ما طلبه ها بخواهیم به جایی برسیم، باید این منازل را بپیماییم؛ حداقل باید در راه باشیم. حالا اگر نرسیدیم، معذوریم؛ اما در راه باشیم. پیمودن این راهها از اوجب واجبات است. عقلا از اوجب واجبات است و اگر کسی نتواند این را درک کند که رفع صفات رذیله از اوجب واجبات است، خیلی سفید است. عقل ما مستقلا حکم می کند، فطرت ما مستقلا حکم می کند که از اوجب واجبات این است که ما دائما در حال مبارزه باشیم. دائما در این جنگ درون در خط مقدم جبهه باشیم. حالا اگر با عنایت خدا به جایی رسیدیم که رسیدیم و اگر نرسیدیم، لااقل در خط مقدم جبهه معذور باشیم.