در ساحل سپیده اخلاص صفحه 16

صفحه 16

می فرماید:«ان المنافقین فی الدرک الأسقل من النار ...»(1) وسقوط به جایی که به جز خدا نداند. همان طور که در صعود، رسد آدمی به جایی که به جز خدا نداند، در سقوط نیز رسد آدمی به جایی که به جز خدا نداند.

برای تقریب به ذهن، یک مثال میزنم: مثل نور برق است در یک سالن. کارخانه باید فیض (برق) بدهد تا اینجا روشن باشد، اما اگر کارخانه فیض نداد، دیگر لازم نیست در اینجا تاریکی ایجاد کند. دیگر این جا تاریک تاریک است. همین مقدار که کارخانه دست عنایتش را از اینجا برداشت، این جا تاریک میشود؛ معنای «سواء علیهم أأنذرتهم أم لم تنذرهم لایؤمنون» همین است.

ب - شقاوت و عدم رستگاری

اثر شوم دوم این است که اگر گناه مداوم آمد، دیگر رستگاری نیست، دیگر خیلی مشکل و نادر است که این انسان رستگار بشود. اگر تنته و توجه باشد، رستگار می شود؛ افرادی مانند حر بن یزید ریاحی، بشر حافی و فضیل بن عیاض رستگار شدند، اما استثناست. به حسب طبع قضیه، دل آن کسی که گناه مداوم دارد، سیاه شده و برگشت آن، مشکل است. باید از سبب ترسید.

خدانکند در جلسه ماکسی باشد که ورد زبان او دروغ باشد. اگر این ملکه برای او پیدا شود، این جا دروغ می گوید، دم مرگ دروغ می گوید، در قبر دروغ می گوید، به ملائکه دروغ میگوید و در روز قیامت هم به خدا دروغ می گوید، و برگشت او مشکل است.

اگر خدای نکرده، چشم کسی آلوده باشد، حتی به آنجا می رسد که - العیاذ بالله- به عروس و به دخترش هم نگاه آلوده دارد.


1- آری، منافقان در فروترین درجات دوزخند. (نساء/145)
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه