در ساحل سپیده اخلاص صفحه 24

ناراحت نشود. تهمت بشنود، اما ناراحت نشود. آهنگهای شهوت آمیز باشد و او بی تفاوت بنشیند و ناراحت نشود. ابهت گناه از دلش رفته باشد. انسان وقتی به بعضی از بزرگان و ائمه طاهرین و نگاه می کند، می بیند که چقدر بین آنها و ما تفاوت است.

. مرحوم ثقه الاسلام کلینی نقل می کند که امام صادق(علیه السلام)یک رفیق ملازم داشتند و او همیشه با امام صادق بود. یک روزی غلامش عقب ماند. غلامش را صدا کرد، جواب نداد. دفعه دوم صدا کرد، جواب نداد. این شخص که خیلی مواظب زبانش نبود، در مقابل امام صادق طلا داد زد و گفت: «یابن الفاعله»، تا این جمله را گفت، امام ایستاد و دست به کمرش گذاشت؛ یعنی کمر مرا شکستی. فرمودند: چه گفتی؟ مرد تعجب کرد و گفت: یابن رسول الله این از هندوستان است و اصلا پدر و مادرش معلوم نیست. فرمود من کاری به او ندارم. با تو کار دارم. مرادم اینجاست که امام صادق فرمودند: دیگر حق نداری با من باشی.(1)

در جلسات گذشته من داستان تب کردن امام راحل و سه روز تعطیل شدن درس ایشان را تعریف کردم و اتفاقا خود ما هم تجربه کردیم، مخصوصا در این پیروزی انقلاب به بعد، هر وقت که در جلسه ای غیبت جلو می آمد، میدیدم که ایشان ناراحت است؛ همین که قرآن می گوید: «لایحب الله الجهر بالشوء من القول إلا من ظلمه»(2)؛ یعنی مظلوم میتواند داد بزند، اما باید این را هم بداند که همان وقت که غیبت می کند، اکل میته است. گاهی انسان می تواند میته بخورد و آن وقتی است که اگر نخورد، بمیرد. گاهی نیز اگر یک اهم و مهمی جلو بیاید، به اندازه ای که بتواند خلاصی پیدا کند، می تواند دروغ بگوید. درباره غیبت هم همین است، اما قرآن میگوید همین هم سوء است؛ یعنی آن که میته می خورد، آن که شراب می خورد، بالاخره سوء است. شراب است و مست میکند. اثر وضعی اش را می گذارد. ما طلبه ها باید چنین باشیم. یعنی اگر یک قانون اهم و مهمی هم