در ساحل سپیده اخلاص صفحه 41

عالم تخیل چوبی را که در دست داشت، بالا برد و وقتی که چوب بالا رفت، به ظرف روغن خورد، ظرف روغن شکست و روغنها روی زمین ریخت. آدم آمالی یعنی این.

.. واقعا اگر آمال و آرزو انسان را بگیرد، به جاهای بدی می رساندش. به این روایت که هم از نبوت است و هم از ولایت، دقت کنید. این روایت، هم از پیغمبر اکرم و هم از امیرالمؤمنین و امام صادق(علیه السلام)نقل شده است: «إن أخوف مااخاف علیکم اثنان اتباع الهوی و طول الأمل فاما اتباع الهوی فیصد عن الحق واما طول الأمل فینسی الآخره».(1)

پیغمبر و ائمه طاهرین می فرمایند: من برای این مسلمانها از دو چیز خیلی می ترسم، یکی متابعت هوا و هوس است. می ترسم از این که هوا و هوس، دل را استخدام کند. یکی هم از آمال و آرزوها؛ برای این که اگر یک حیوانی شد که بعد ملکوتی را استخدام کرده باشد، «فسد عن الحق» دیگر سراپا باطل است. دیگر چیزی که نمی بیند، حق است. چیزی که نمی شنود، حق است. چیزی که نمیفهمد، حق است. اگر هم آمال و آرزو آمد، دیگر چیزی که نمی بیند، قبر و قیامت است. دیگر چیزی که نمی بیند، خدا و بهشت و جهنم و روز قیامت است. خصلت دوم این که «و شغط لایفرق عنه ابدأ» دلش مشغول می شود. مشغول چه چیزی؟ - العیاذ بالله- یک دفعه یک عشق مجازی به این درد بیدرمانی که سوغات غرب است . یک نگاه دختر به پسر، پسر به دختر، یک تبسم دختر به پسر، پسر به دختر، یک نشست دختر با پسر، زن با مرد، آن اشعه هایی که نباید از چشم به چشم بیاید، می آید و عاشق می شود. وقتی که عاشق شد، باید بسوزد تا بمیرد و به جهنم برود: «و شغلا لایفرق عنه أبدأه. حتما لازم نیست که عاشق یک دختر بشود یا زن عاشق یک مرد بشود؛ عاشق پول شود. وقتی که عاشق پول شد، حاضر است از فقیر بینوا ربا بگیرد؛ به جای این که به او کمک کند، از او ربا بگیرد. عاشق ریاست شود. برای این که به ریاستش ضرر نخورد، حاضر است دنیا را بکشد، حمام خون جاری کند.

خدا نکند این دل به اموری که مثال زدیم، مشغول بشود. بله، گاهی هم به خدا مشغول می شود؛ یعنی وقتی که همه اغیار از خانه بیرون رفتند، صاحب خانه می آید.