در ساحل سپیده اخلاص صفحه 56

برای غیر دعا می کند و بعد برای خودش. این زندگی، ولو خیلی ساده است، اما شیرین است.

حکایت محمود غزنوی و ایاز

میگویند محمود غزنوی با ایاز می گشت. رسید به یک تون (کارگر حمام، کارگری که آتش حمام را روشن نگه می دارد. این تون حمام، یک آدم بدی بود. مقداری شراب در مقابلش بود و یک زن سیاه زشتی لنگی هم در مقابلش گاهی برایش میرقصید و این جمله را بعضی اوقات میگفت: آیا زندگی ای خوشتر؟ آیا زندگی ای بهتر؟ آیا خداوند زنی با جمال تر آفریده است؟

محمود غزنوی یک خنده مسخره آمیزی به دستگاه اینها کرد. ایاز گفت: آقا آیا میدانی یک افرادی هستند که به دستگاه تو و آنچه در دستگاه توست، می خندند؟ آن افرادی که در دل شب بلند می شوند و یخ را می شکنند تا برای رضای خدا وضو بگیرند. وقتی که می گوید: الله اکبر، وقتی که می گوید: «سبوح قدوس ربنا ورب الملائکه و الروح» پشت پا میزند به دنیا و آنچه در دنیاست؛ چه رسد به قصر تو و آنچه در قصر تو میگذرد. این حرف به تجربه اثبات شده است. این حرف را شنیده ایم که «این الملوک و ابناء الملوک»(1)؛ در حجره طلبه ها زیاد دیده شده است. در مدرسه طلبه ها زیاد دیده شده است. برای خاطر این که خدا در آن حجره حکمفرماست. خدا بر دل او حکمفرماست و وعده خداست که «فلنحیینه حیوه طیبه و لنجزینهم أجرهم بأحسن ما کانوا یعملون»؛ «فَأَیُّ الْفَرِیقَیْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ ۖ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ».(2)

چه کسی استحقاق دارد که یک زندگی بدون غم و غصه داشته باشد؟ چه کسی