در ساحل سپیده اخلاص صفحه 61

ابزار این راه و این سیر و سلوک، چند چیز است که اگر یکی از این چند چیز نباشد، یا وا می مانیم یا در جا میزنیم یا - العیاذ بالله- از راه منحرف میشویم.

قرآن سفارش می کند که مواظب باشید از راه مستقیم، از راه قرآن و از راه اسلام

منحرف نشوید: «إهدنا الصراط المستقیم» و ما حداقل روزی ده مرتبه از خدا همین را میخواهیم. یعنی خدایا کاری کن من لیاقت داشته باشم که دست عنایت تو روی سرم باشد و از این راه مستقیمی که در آن هستم، منحرف نشوم. این راه را طی کنم تا به مطلوب، به گمشده و به مقصود برسم.

توبه، اولین ابزار سیر الی الله

اولین چیزی که قبل از افتادن در راه لازم است، توبه است. لذا توبه و یقظه را در کلمات سیر و سلوکیها بسیار شنیده اید. آنها می گویند توبه منزل نیست. منزل اول، تخلیه است. یعنی اگر توبه و یقظه باشد، مقدمه ای برای افتادن در این راه پیدا می شود و اگر توبه و یقظه نباشد، اصلا لیاقت سیر الی الله پیدا نمی کند.

توبه یعنی بازگشت؛ بازگشت از نفس اماره، از هوا و هوس و شیطان جنی و انسی به سوی خدا. توبه یک حالت است، نه یک گفتار؛ لذا قرآن شریف در همه آیاتی که مربوط به توبه است، اصلاح را به کار برده است. توبه یعنی خجالت زده از گذشته. یعنی بازگشت از نفس اماره و علاوه بر بازگشت و پشیمانی، افتادن در راه و اصلاح خود؛ یعنی تقوا: «إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ»(1)؛ یعنی هر چه گناه، بزرگ و فراوان باشد، اگر توبه کند، پرونده سیاه او نابود می شود و پرونده درخشان جلو می آید. پرونده سیاه یعنی گناهان گذشته و پرونده درخشان یعنی افتادن در راه و اصلاح