در ساحل سپیده اخلاص صفحه 65

این گناهان را نقل می کند و بالاخره می فرماید که عامل این گناهان به جهنم می رود: «وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا»(1) و بعد از نقل این گناهان بزرگ، می فرماید: «إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ»(2)؛ مگر این که توبه کنند. یعنی ولو از شرک، ولو از آدم کشی، ولو از زنا دادن و زناکردن، اگر توبه کند و خود را اصلاح کند، پرونده سیاه به وسیله آب توبه نابود میشود. و به وسیله توبه آتش دل، خاموش می شود. در همین جا اختلافی است بین بزرگان که آیا اعمال بدی که به جا آورده و مجسم شده، نابود میشود یا لعان می شود؟

توبه موجب لعان است یا محو گناه؟

مرحوم آیه الله العظمی کمپانی، این عارف کامل، این معلم اخلاق، این مردی که همه قبولش دارند، می فرماید که لعان می شود؛ یعنی فاصله می شود بین این گناهانی که مجسم شده است و دیگر او گناهان و آن تجشم و آن مجسمه ها را تا خدا خدایی میکند، نمی بیند. اما استاد بزرگوار ما حضرت امام از همین آیه استفاده میکردند و می گفتند: العان نیست، نابودی است: «إلا من تاب و امن و عمل عملا صالحا فأولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات»؛ تبدیل است؛ یعنی نابودی گناه، نابودی آن اعمال مجسم شده، نابودی پرونده سیاه و به جای آن، جلو آمدن پرونده درخشان. این پرونده درخشان، ثواب توبه است و خوشا به حال آن کسی که در روز قیامت هر صفحه از این پرونده اش را که باز کنند، ببینند که اول صفحه نوشته است: توبه، توبه، توبه. یقین داشته باشید که این پرونده نه فقط زندگی او را درخشان می کند، صف محشر و روز قیامت را هم روشن میکند؛ مانند خورشید که کره زمین را روشن میکند.

در هر صورت، اولین چیزی که در این سیر و سلوک لازم است، توبه است. همه ما