در ساحل سپیده اخلاص صفحه 67

ضایع الصلوه توبه می کند و دیگر نمازهایش را اول وقت می خواند. دیگر نمازهایش را در مسجد باجماعت می خواند، اما وقتی هم غیبت جلو می آید، غیبت می کند یا این که مثلا خانم نماز می خواند، اما بدحجاب هم هست یا باحجاب است، اما در خیابان، در مدرسه، در دبیرستان، در دانشگاه و در میان خویشان نامحرمش این گونه نیست؛ این توبه نیست. توبه حیثی است. توبه حیثی خوب است، اما کمرنگ است. نمی توانیم بگوییم برد دارد یا مقدمه برای سیر و سلوک است. توبه ای که مقدمه سیر و سلوک است، توبه ای که الآن مورد بحث ماست، توبه مطلق و مدام است.

همه باید به این جمله پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله)توجه کنید. پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله)می فرماید: «إئه لیغان علی قلبی فاقول أشتغفر الله بین مره»(1)؛ یعنی چون دلم مکدر میشود، روزی هفتاد مرتبه استغفار میکنم. این چه استغفاری است از معصوم علیهم السلام این چه کدورت دلی است از معصوم علیهم السلام این دل مال خداست؛ هر چه غیر خدا در این دل بیاید، مکدرش میکند؛ ولو «کلمپنی یا حمیراء» پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله)باشد، چه رسد به این که گناه باشد. به قول امام صادق(علیه السلام)همان مقدار که کارد تند برای گوشت ضرر دارد و آن را پاره پاره میکند، گناه برای دل همین مقدار ضرر دارد. باید این حالتی که پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله)داشته است، در ما زنده باشد. باید این حالتی که همه ائمه طاهرین علت داشتند، در ما زنده شود.

فکر نکنید اشکال دارد که هر روز، اول و وسط و آخر پرونده ما نوشته شده باشد: توبه، توبه، توبه. اگر در پرونده کسی، در همه صفحاتش: اولش، وسطش و آخرش ثواب توبه نوشته نشده باشد، باید بداند که خیلی تقصیر دارد. باید بداند که واجبی (واجب عقلی و واجب شرعی) آن هم از اوجب واجبات را ترک کرده است. باید این حالت قصور و تقصیر، این حالت برگشت از شرک به توحید، از گناه به ثواب و از غیر خدا به خدا همیشه در ما زنده باشد. این اولین ابزار راه است. از همین جا استفاده میکنیم که گناه، مانع است و تا رفع مانع نشود، هیچ کسی نمی تواند سیر و سلوک کند. هیچ کس نمی تواند به منزل تخلیه برسد.