در ساحل سپیده اخلاص صفحه 81

بپیمایی. صفت رذیله خیلی بد است. میدانید که زایل کردنش هم کار مشکلی است. معلم اخلاق، فقط خداست. ما باید راز و نیاز کنیم. ما باید کوشش کنیم. ما باید مقدمات فراهم کنیم. ما باید شاگرد خدا بشویم تا پروردگار عالم ما را مهذب کند: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَی مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ».(1)

انسان، به خودی خود نمی تواند صفت رذیله را رفع کند. از یک طرف اگر صفت رذیله ای باشد، وامصیبتا و از یک طرف، کار مشکل است و باید سلامت نفس پیدا کرد.

در هر صورت، این سوره و الشمس را فراموش نکنید. منحصر به فرد است. پس از یازده قسم و چند تأکید می فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا»(2)؛ سعادت، فقط و فقط برای آن کسی است که مهذب باشد. بیچاره و بدبخت و محروم و شقی آن کسی است که یک صفت رذیله ای بر دل او حکمفرما باشد. اگر بخواهید به مقام لقاء؛ یعنی حکومت خدا بر دل برسید، باید کوشا شوید؛ یعنی به آنجا برسید که بگویید خدایا من دیگر بیشتر از این نمی توانم، تو باید مرا مهذب کنی. با سروکار داشتن با این گونه مجالس، با کتابهای اخلاقی، با معلمهای اخلاق و فعالیت کردن، مبارزه با صفات رذیله و مخصوصا با آن یقظه ای که جلسه قبل درباره اش صحبت کردیم، به آنجا برسد که بگوید: خدایا من کوشش کردم، اما دیگر بیش از این نمی توانم. تو که معلم اخلاقی باید این صفت رذیله را رفع کنی و قطعا رفع میکند. اگر واقعا رفتیم، به قول امام صادق(علیه السلام)یک وجب ما، ده وجب او. اگر ما واقعا خدا را از دل صدا کنیم، قطعا به فریاد ما میرسد.(3)

1- واگر فضل و رحمت الهی بر شما نبود، هرگز احدی از شما پاک نمیشد؛ ولی خداوند هرکه را بخواهد، تزکیه میکند. (نور/ 21)
2- هرکس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (شمس/ 9۔10)
3- حسین نوری، مستدرک وسائل، ج 5، ص297-298. در حدیث قدسی نیز آمده است: «من تقرب الی شبرا تقربت الیه ذراعا و من تقرب الی ذراعا تقربت الیه باعأ» (محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 87، ص190)