در ساحل سپیده اخلاص صفحه 88

باشد.» بعد ایشان می فرمودند که این مصباح المتهجدی که مرحوم شیخ طوسی نوشتند، مادر کتابهای دعاست. همین طور که ما در علم رجال کتابهای مرجع و اصلی داریم، در دعاهم ما چند کتاب اصلی داریم.

مرحوم محدث قمی رضوان الله تعالی عیله خیلی خدمت کرده است. این مفاتیح خیلی خوب است، اما اصل آن، مصباح المتهجد است. شیخ طوسی اول یک دوره به آن عمل کرد. سپس زن و بچه اش را واداشت تا یک دوره به آن عمل کنند. بعد از آن که زن و بچه عمل کردند، اجازه چاپ دادند. به این میگویند مرد عمل، به این میگویند مرد خدا۔ در حالی که عالم بود، عابد هم بود. در حالی که درس میگفت و درس می خواند و ریاست را هم اداره می کرد، با کتاب دعا سروکار داشت. با قرآن سروکار داشت.

ز- تمسک به قرآن

این راه، نور می خواهد. بدون نور، تاریک است. شما رانندگی تان هرچه عالی باشد، اتومبیلتان هرچه پیشرفته و راهنمایتان هم هرچه بلد باشد، اما اگر شب چراغ نداشته باشید، می مانید. این راه چراغ می خواهد و چراغ این راه، قرآن است. تمسک به قرآن همان طور که تمشک به امام زمان علی و تمسک به ولایت لازم است، تمشک به قرآن نیز دوش به دوش آن لازم است. سروکار داشتن با قرآن بطوری که قرآن در دل رسوخ کند. قرآن نور است. اگر ما این را بپیماییم، هنوز نرسیده به مقام لقاء، نور قرآن را می بینیم: «قَدْ جَاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُبِینٌ یَهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَیُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِهِ وَیَهْدِیهِمْ إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».(1)

و چه بسیار افرادی را سراغ داریم که نور این قرآن را میدیدند. مرحوم حضرت آیه الله