در ساحل سپیده اخلاص صفحه 95

نیست.(1) و قرآن شریف مکررا وعدۂ شیرینی داده است. شاید بیش از ده آیه در قرآن وعده مؤکد داده است که مخلص زیر پرچم خداست. دیگر شیطان کاری با او ندارد: «اإِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَی الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ».(2)

میدانید که شیطان وقتی که راندۂ درگاه خدا شد، چندین مرتبه به خدا نهیب زد. پناه بر خدا وقتی که عالم دین نداشته باشد. پناه بر خدا وقتی که عالم، بیدین شود، می رسد به آن جا که تشر میزند به خدا و در مقابل خدا قد علم میکند. قرآن چندین مرتبه نقل می کند از شیطان که تشر زد: «قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ»(3)؛ یعنی قسم به عزتت، یعنی می دانم عزیزی، میدانم خدایی، میدانم همه چیز به دست توست، اما چون به خاطر بنی آدم راندۂ درگاه تو شدم، همه آنان را اغوا میکنم به غیر از مخلص.

معنایش این نیست که من دوست مخلصم. معلوم است که نسیت، دشمن سرسخت مخلص است، چه رسد به مخلص. معنایش این است که دیگر به مخلص دسترسی ندارم. چون دسترسی ندارم، او کنار؛ اما با همه و همه و حتی مخلص کار دارم.

1- مرحوم علامه طباطبایی می فرمایند: «المخلصون هم الذین أخلصهم الله لنفسه لا تصیب فیهم لإبلیس و لا إنیرجه المیزان، ج 17-18، ص 227.) و شیخ طوسی در تفسیر تبیان می فرماید: مخلصین (به فتح «لام») کسانی هستند که خداوند آنها را به خاطر لطفی که در حق آنها کرده، خالص نموده و به خاطر این لطف از قبایح در نزد خداوند میرا هستند و مخلصین (به کسر «لام») آنهایی هستند که عبادت خود را خالص کرده اند برای خدا و کسی را شریک او قرار نداده اند. (تبیان، ج8، ص585.) - این حدس و گمان ابلیس درست از آب درآمد، و هرکسی به نحوی در دام او گرفتار شد، جز مخلصین؛ همانگونه که قرآن در سوره سبأ، آیه 20 میفرماید: «و لقد صدق علیهم إبلیش ظه نابوه إلا قریقه من المؤمنین» و مراد از «ریقه من المؤمنین» همان «مخلصین» است. "
2- و همانا شیطان تسلطی ندارد بر کسانی که ایمان دارند و بر پروردگارشان توکل میکنند. تسلط او تنها بر کسانی است که او را به سرپرستی خود برگزیدهاند. (نحل/ 100-99)
3- گفت: به عزتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، مگر بندگان خالص تو، از میان آنها. (ص/ 82-83)