آفتاب پرهیزگاری صفحه 108

1- أنفال /24، «و بدانید، خداوند، میان انسان و قلبش حایل می شود.»: ق/16، که می فرماید: خداوند به انسان از رگ گردن او نزدیکتر است: «و نحن أقرب إلیه من حبل الورید». .

2- نساء /79، «و گواهی خداوند در این باره کافی است.»

3- نساء /6، «و خداوند برای محاسبه کافی است.»

4- غافر /19، «او چشمهایی را که به خیانت می گردند و آنچه را سینه ها پنهان دارند، می داند.»

5- مجادله /18، «روزی را که خداوند، همه آنها را بر می انگیزد، آنها برای خدا نیز سوگند (دروغ) یاد می کنند؛ همانگونه که برای شما یاد می کنند و گمان می کنند، کاری می توانند انجام دهند، بدانید آن ها دروغگویانند.»

در روز قیامت افرادی هستند که سوگند می خورند، که این پرونده دروغ است. قرآن می فرماید: « همینطور که برای شما به دروغ سوگند می خورند، برای اثبات حرفشان برای ما هم قسم دروغ می خورند و می گویند، ما بهشتی هستیم نه جهنمی.» در روز قیامت بعضی افراد می گویند خدایا قسم به حق خودت، ما بهشتی هستیم نه جهنمی! قرآن می فرماید: ببین انسان به کجا می رسد و دروغگویی که در دل او رسوخ کرده است در باطن او هویدا می شود و چه رسوایی ها به بار می آورد. در حقیقت یکی از گواهان که در روز قیامت له، یا علیه ما، شهادت می دهد، خداست. و به این که در محضر خدا هستیم، باید یقین داشته باشیم، نه بدانیم. همه می دانیم ولی کاربرد ندارد. آن که قرآن برای متقی صفت می آورد، این است، که آن دانستن در دل او رسوخ کرده است، آن دانستن که مربوط به عقل است، مربوط به قلب شده است. اول می فرماید: ( یؤمنون بالغیب ) بعد هم می فرماید: ( و بالأخره هم یوقنون ) (1) آن ایمان و یقین یک معنا دارد و هر دو هم مربوط به دل است، ایمان و یقین آن است که انسان بواسطه ریاضتهای دینی، به واسطه غبادت و رسیدن به مقام عبودیت، به غیب ایمان پیدا کند و به قیامت یقین پیدا کند، یقین پیدا کند که ... در محضر خداست. یقین پیدا کند که خدا علیه یا له او شهادت می دهد.

2- معصومان ( علیهم السلام )

گروه دوم که در دنیا بر گفتار و کردار ما نظارت دارند، و در روز قیامت هم علیه یا له ما شهادت می دهند، پیغمبر اکرم ( صلی الله علیه و آله )، حضرت زهرا ( علیها السلام )و أئمه طاهرین ( علیهم السلام ) هستند.

قرآن می فرماید: ( و سیری الله عملکم ورسوله ثم تردون الی عالم الغیب والشهاده فینبئکم بما کنتم تعلمون ) (2)

انسان هر چه می خواهی بکن! اما توجه به این مطلب داشته باش، که در محضر.»