آفتاب پرهیزگاری صفحه 115

نقل می کند، که حضرت عیسی ( علیه السلام ) به پروردگار عرض میکند: ( و کنت علیهم شهیدا مادمت فیهم ) (1)

تا آن زمانی که من در میان امتم هستم، ناظر و شاهد هستم و در روز قیامت هم آنچه تحمل کرده ام، شهادت می دهم. ملائک مقرب خدا، نظیر جبرئیل و عزرائیل که بر اعمال ما حتی بر دل ما ناظرند، در روز قیامت شهادت می دهند.

ناظر سوم: از قرآن کریم استفاده کردیم، که در شبانه روز دو تا ملک پرونده ما را تنظیم می کنند، یکی پرونده ثوابها و دیگری پرونده گناه را تنظیم می کند و اینها هم نظارت دارند و در دنیا و آخرت شهادت می دهند.

ناظر چهارم: به آیاتی استدلال شد، که همه اعضا و جوارح ما، شاهد بر اعمال ما هستند و این مورد چهارم مهم تر از موارد بالا است. اگر انسان یک مقداری توجه داشته باشد، خود را از زندان غفلت بیرون ببرد و این که قرآن شریف می گوید: چشم و گوش و زبان بلکه پوست بدن و گوشت و استخوان، بلکه هویت ما در روز قیامت له ما یا علیه ما شهادت می دهد، چه وقت می تواند شهادت بدهد؟ وقتی که در دنیا بر اعمال ما شاهد باشد. این گونه مطالب یا باید از قرآن گرفته شود، یا از افرادی که عالم شهود دارند. بهترین راه دریافت این مطالب، قرآن و روایات اهل بیت ( علیهم السلام ) است.

1-قرآن و گواهی جهان و اعضای انسان

قرآن در آیاتی به صراحت می فرماید: « حتی إذا جاؤوها شهد علیهم سمعهم و أبصارهم و جلودهم بما کانوا یعملون* و قالوا لجلودهم لم شهدتم علینا قالوا أنطقنا الله الذی أنطق کل شیء و هو خلقکم أول مره وإلیه ترجعون ) (2)

این جلود در اینجا از باب مثال است، مخصوصا با آیات دیگری که این آیه را معنی کنیم، این می شود، که چشم، گوش، تمام اعضا و هویت ما، در این دنیا تحمل شهادتت.