آفتاب پرهیزگاری صفحه 119

1- اسراء /44، ترجمه آن گذشت.

2- جمعه /1، «تسبیح می گویند برای خداوند تمام موجودات زمین و آسمانها.»

3- مجلسی، بحار، ج 4، ص 178، روایت 71.

خواهد آمد، که همه و همه بفهمند، اعضا و جوارح ما شعور دارند و بر گفتار و کردار ما نظارت دارند. و آن روز، روز ظهور علم و روز ظهور حاکمیت شیعه است. و علی کل حال بفهمیم یا نفهمیم، تعبد در مقابل قرآن به ما می گوید، این جلسه ما، الآن، در و دیوارش، برقش، این میکروفن مقابل من، میز و صندلی، همه و همه بر اعمال ما ناظرند. چیزی که من نمی فهمم و فهمیدنش فوق العاده مشکل است، این است که نه تنها بر ظاهر، بلکه بر باطن نظارت دارند. چرا؟ برای این که چه وقت زمین علیه ما شهادت می دهد؟ وقتی که به نحوه عمل، به وجهه عمل توجه داشته باشد. وجهه عمل یعنی چه؟ یعنی آیا من برای خدا میگویم یا نه؟ شما که اینجا نشستید، آیا برای خدا نشسته اید یا خیر؟ اگر صندلی شما، زمین، در و دیوار در روز قیامت بخواهد، له ما شهادت بدهد، باید وجهه عمل را بداند. باید حقیقت عمل را درک بکند و این دیگر از خود آن اصل مطلب مشکل تر است. ولی علی کل حال این معانی تصریح قرآن است و ما باید به قرآن تعبد پیدا کنیم.

3- قرآن و گواهی کردار آدمی

چیز دیگری که نمی شود به آن ناظر گفت، اما می شود شاهد گفت، اعمال ماست. ما از قرآن استفاده می کنیم، گفتار، کردار وافکار ما، به تناسب عمل صورت بندی می شود. حالا اینها آیا ناظرند یا نه؟ این را نمی دانم. اما در روز قیامت اینها شاهدند. یعنی اعمال ما شاهد است که آیا بهشتی هستیم یا جهنمی؟

در سوره زلزال می فرماید: و لو ذره ای باشد، خود شما آن را می بینید. اگر خوب باشد، خودش را می بیند. اگر بد باشد، خودش را می بیند. ( فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره ) نمی گوید: ( یری جزاءه ) و امام صادق ( علیه السلام ) می فرمایند: این آیه از محکمات است. یعنی تقدیر ندارد. ( و من یعمل مثقال ذره شرا یره ) (1) خودش را می بیند.

حالا اگر کسی در این آیه هم اشکال بکند، اما آیات فراوانی تصریح دارد، که در روز.»