آفتاب پرهیزگاری صفحه 15

1- همان، «آنچه در دل پنهان می دارند، بیش از آن است، که بر زبانشان آشکار می شود.»

2- بقره / 120، «هرگز یهود و نصاری از تو راضی و خشنود نخواهند شد، مگر آن که از آئین آنها پیروی کنی.»

باشد رنج از بین می رود و اگر صلاح نباشد، رنج تو، گره تو از بین رود، خدا یک حالتی به تو می دهد. که در آن حالت زندگی منهای غم و غصه، منهای دلهره، منهای اضطراب خاطر و نگرانی داشته باشی.

8-به آرامش دل در گرو تقوا

ابن زیاد به امام سجاد (علیه السلام ) گفت: می دانی چه شد؟ ( و ما أصابکم من مصیبه فبما کسبت أیدیکم ) (1) تا این غلط را کرد، امام سجاد (علیه السلام ) فرمود: اشتباه کردی، ما مصداق آن آیه نیستیم. تو مصداق آن آیه هستی. تویی که گفتار و کردارت تو را به بدبختی میکشاند. ما مصداق این آیه هستیم که می فرماید:

( ما أصاب من مصیبه فی الأرض ولا فی أنفسکم إلا فی کتاب من قبل أن نبرأها إن ذلک علی الله یسیر لکی لا تأسوا علی ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم ) (2)

تا می رسد به آنجا که آن نانجیب نفهم، به زینب مظلومه می گوید، دیدی خدا چه بر سرتان آورد! زینب مظلومه با کمال شهامت، بدون ترس ایستاد و گفت: تو نمی فهمی، یک جمله بسیار بلند دارد فرمود: «ما رأیت إلا جمیلا» جز خوبی چیزی ندیدم.

صحنه کربلا، صحنه رنج بود، صحنه مصیبت بزرگ بود، ولی همین صحنه برای زینب مظلومه این است، که «ما رأیت إلا جمیلا» زینب کبری در حالی که در رنج است، اثری از خود باختگی در او نیست، آنجا که باید صحبت کند، صحبت می کند، آنجا که باید گریه کند، گریه میکند، آنجا که باید قافله سالار باشد، قافله سالار است، آنجا که باید نصیحت کند، نصیحت می کند و آنجا که باید به دلها تسلی می دهد، حتی مثل امام سجاد ( علیه السلام ) را تسلی می دهد، کسی خود را در رنج و مشقت میبازد، که فاسق باشد خدا را.»