آفتاب پرهیزگاری صفحه 82

1- دوبیتی ها یا فلویات بابا طاهر، چاپ اقبال، ص 96

2- حجرات /14

می کنم: اگر انسان به نحو برهان لم این جملاتی را که گفتم، راستی هضم کرده باشد که «مدبر حکیمی بر این جهان حکمفرماست»، آیا کسی می تواند، منکر این قضیه بشود؟ این مدبر حکیم «عالم است، قادر است»، می تواند یک مسلمان منکر این بشود؟ این مدبر حکیم، علاوه بر اینکه حکیم است «عادل، قادر، جواد و رؤوف است و ...» پس از این مقدمه به برهان لمی نتیجه بگیر. مترلینگ جمله ای دارد، نمی دانم این جمله آیا از دلش برخاسته یا از عقلش؟ اما هرچه هست جمله ای عالی است، می گوید: «اگر پشه ای در این عالم یک بال بیشتر زند یا یک بال از ماشین خلقت کم کند، این عالم مضمحل خواهد شد.»

7- برهان لم بر وجود مدبری حکیم

برهان لم (1) به ما این را می گوید: مدبری حکیم، عالم، قادر، جواد و رؤوف، براین جهان حکم فرماست. پس هرچه در این عالم است، صددرصد بجاست، که اگر غیر از این باشد به تدبیر او، به علم او، به قدرت او، به جود او، به رأفت او، ضرر می زند. اینها چیزهایی است که عقل ما خوب درک می کند. من الآن دارم میگویم، شما عزیزان دارید میشنوید و از نظر عقلی برایمان خیلی واضح است. این برهان لم مثل 4=2×2 برای عقلمان است. اگر دو ضرب در دو چهار می شود، پس چرا غم و غصه داریم؟ پس چرا نگرانی و اضطراب خاطر داریم؟ پس چرا در مجلس ما یک نفر پیدا نشود که ضعف عصب نداشته باشد؟ ضعف عصب داریم؟ این اعصاب له شده ما، این بی حوصلگی ما، این تسلط نداشتن بر اعصاب، این ضعف اعصاب از کجا پیدا شده؟ ضعف عصب از غم و غصه و دلهره و اضطراب خاطر و نگرانی، از وسوسه ها و تخیل ها و آمال و آرزوهای بیجاست. خود این غم و غصه و دلهره و اضطراب خاطر و نگرانی، وسوسه ها و تخیل ها و آمال و آرزوهای بیجا از کجا پیدا می شود؟ از این که ایمان عقلی داریم، ایمان قلبی نداریم. به عبارت قرآن مسلمانیم، نه مؤمن. عقل ما باور کرده است، که مدبر حکیمی بر این جهانم.