باورش شد و دید حیف است آن را بفروشد؛ لذا فریاد زد: نمی فروشم، نمی فروشم؛ و حق الزحمه ی حراجی را داد و الاغ را پس گرفت.
بدن مؤمن به راستی براق است که با آن عبادت می کند و به معراج می رود. هر چه خدا و اولیاء خدا می گویند تو خوبی و با ارزشی، تو باور نمی کنی و خودت را بد و کم ارزش می دانی. مشکل در باور خودت است. شخصی که خود را حقیر و بد می پندارد و لذا خود را ارزان می فروشد، اگر کسی پیدا شود که بتواند برای او حقّ مطلب را در توصیف ارزش و بزرگی یک دوست اهل بیت ادا کند و آن شخص هم آن را باور کند، دیگر حاضر نخواهد شد آن را در قبال متاع کم ارزش دنیا بفروشد.
مصباح الهدی، مهدی طیب، ج1ص401.
110 - لباس بازیکنان
لباس نماد شخصیت و منش انسان است. لباس مؤمن باید نماد ایمان او باشد.
با نگاه به لباس هر بازیکنی تماشاگران می دانند که این بازیکن از کدام تیم است. غیر ممکن است بازیکن تیم«الف» در جریان بازی، لباس تیم «ب» را برتن نماید.
شایسته است رفتار و لباس مؤمنان به گونه ای می باشد که هر ناظری از همان رفتار و لباس متوجه شود این افراد از گروه مؤمنان هستند. می گویند: لباس هر انسانی نماد و پرچم شخصیتی اوست.