تکیه بر دیگران و یا هر چیز دیگر ممکن است چند صباحی ما را سبز و خرم بدارد، اما دیری نمی پاید که خشک و بی مایه می شویم. این است که قرآن تکیه و تأکید دارد که
:(.. وَ عَلَی اللَّهِ فَتَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ) مائده/23 بر خداوند تکیه کنید اگر ایمان دارید!
آدمی چیزی شبیه پیچک است و تکیه گاه می خواهد. تکیه گاهی رفیع و بلند، وگرنه زیر دست و پا له می شود رفیع نام خداست و تنها اوست که آدمی را رفعت و بلندی می بخشد؛
و از همین روست که مردم مؤمن تنها بر او توکل می کنند؛ زیرا بر غیر خدا تکیه داشتن و بر غیر او توکل کردن حاصلی جز نومیدی و ندامت و حسرت و حیرانی در بر ندارد.
پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: خداوند می فرماید: هر مخلوقی که به جای من به مخلوقی چنگ زند، درهای آسمان و زمین را به روی او می بندم، آنگاه وقتی مرا بخواند، جوابش را نمی دهم؛ و چون از من بخواهد، به او عطا نمی کنم.
عن رسولُ الله صلی الله علیه وآله یَقولُ اللهُ: ما مِن مَخلوقٍ یَعتَصِمُ بمَخلوقٍ دُونی إِلّا قَطَعتُ أبوابَ السَّماواتِ والأرضِ دُونَهُ . فإن دَعانی لَم اُجِبهُ ؛ و إن سَألَنی لَم اُعطِهِ. منتخب میزان الحکمه، ص610 ،ح 6721 .
سلوک باران، حجه الاسلام محمد رضا رنجبر.
118 – دار و ندارم
دار و ندار شاخه ها از درخت است اگر هستند، اگر سبزند، اگر باری و برگی و طراوتی داشته و دارند نه از خود که همه از درخت است؛ و این همه را تا وقتی دارند که با درخت اند،
وگرنه به هر دلیلی که بریده و جدا شوند شاید چند صباحی سبز بمانند، اما نمی توانند و می خشکند و آماده برای آتش و سوختن و دود و خاکستر شدن؛ و ما همان شاخه هاییم و از خود چیزی نداشته و نداریم.
(یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ) فاطر/15.
مردم ! شما از خود چیزی ندارید .
همچنان که فقیر از خود چیزی ندارد و اگر دارد از غنی است.
هو الغنی و غنی خداست .
پس ما همه بر سفره ی خداییم. البته این را همه می دانند که بر سفره ایم، اما همه نمی دانند: سرِ سفره ی که هستیم؟ و میهمان که؟