درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 112

زمانی که قریش آن حضرت را متهم به دیوانگی کردند از این جهت بود که ایشان علیه چیزی تهاجم کرد که هرگز به فکر قریشیان نرسیده بود. وقتی آن حضرت را متهم به سحر کردند و ساحرش گفتند از این جهت بود که برای آنان چیزی (قرآن) ارائه کرد که نتوانستند مانند آن را بیاوردند. و زمانی که ایشان را کاهن خواندند برای این بود که خبرهای غیبی داد. و زمانی که آن حضرت را «مُعلَّم»؛ یعنی آموزش دیده از بعضی از انسانها خواندند از این جهت بود که خبرهایی از اسرار آنها می داد و از همین جا صداقت و حقانیت آن حضرت ثابت می شود، برای اینکه دشمنان می خواستند از راههای نادرست آن بزرگوار را تکذیب کنند ولی موفق نشدند.

فیض کاشانی در ادامه می گوید:

علاوه بر اخلاق و صفات مذکور، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم صاحب صفات و ویژگی ضعفا و فقیران بود و خود یتیم و غریب به حساب می آمد و هیچ پناهگاهی نداشت اما دشمنان فراوانی داشت، با همه اینها به مکانت عظیم و مرتبه بالایی رسید و شأن و شوکت او بلند شد و این مطلب دلیل نبوت و پیامبری ایشان بود و اینکه از جانب خدا مبعوث شده است.

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم طوری بودند که اگر یک عرب بیابانی او را می دید و نظر به چهره اش می کرد به خدا سوگند یاد می کرد که این شخص دروغ گو نیست، زیرا پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ثابت قدم در تمام سختی ها، و شکیبا و صابر در تمام حالات بود، در حالی که مجزون و غمناک بود و شخصیتی زاهد