درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 147

آن حضرت پیامبری امین، صادق و راستگو، حاذق و کار آزموده، دارای اصالت خانوادگی، بزرگ منش، قدرتمند، فصیح و سخن ور، خیر خواه مردم، خردمند و عاقل، فاضل و دانشمند، عابد، زاهد، سخاوتمند، مکی، قانع، متواضع و فروتن، حکیم و دانا، مهربان، صبور، رفیق و هماهنگ با خوبان بود و هرگز با منجم و کاهن مخالطه و دوستی نمی کرد و از آنجایی که کفار قریش توانایی مبارزه با آن بزگوار را نداشتند به ایشان ساحر می گفتند»(1).

فیض کاشانی - قدس سره - می گوید:

«هر کس حالات رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را مشاهده کرده و یا شنیده باشد اخباری که بیان کننده ی اخلاق و افعال و حالات و حتی امور عادی که از آن حضرت صادر شده و نیز سجایای زندگی آن بزرگوار را در امر سیاست و تدبیر و اداره کردن امور اصناف و طبقات خلق خدا و راه و رسم هدایت مردم و برقرارکردن نظم در میان آنها را شنیده باشد ویا از کیفیت ایجاد الفت و دوستی در میان آنها و نحوه رهبری کردن ایشان تا آن حدی که همه ی مردم از آن بزرگوار اطاعت می کردند با خبر باشد و یا اگر کیفیت برخورد آن حضرت و جواب ایشان به سئوالات مردم و زیبایی اشارات ایشان را در بیان احکام دین اسلام که فقیهان و خردمندان از عهده آن بر نمی آیند، دیده یا شنیده باشد یقین می کند که اینها همه نشأت گرفته از تأییدات خداوند متعال است وامکان ندارد که این اخلاق و فضائل واین سیاست وتدبیر از شخص دروغ گو یا حیله گر صادر شده باشد، بلکه اینها دلیل قاطعی است بر حقانیت و