درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 172

7. شکر گزاری از نعمتهای الهی

تردیدی نیست در اینکه بالاترین منازل کمال برای نیکان و ابرار درگاه خداوند شکر گزاری از نعمتهای الهی است، زیرا این شکر است که موجب زیادی نعمت وهم موجب دفع بلاها و گرفتاریهایی است که ممکن است در این جهان به انسان برسد. ضد این صفت کفران نعمت الهی است و کفران نعمت خداوند بدترین صفت از صفات رذیله است که هم موجب کم شدن نعمت الهی است و هم موجب عذاب دنیا و آخرت.

حقیقت شکر نعمت، شناخت نعمت است از نعمت دهنده، یعنی بعد از شناخت اصل نعمت باید منعم را هم بشناسد و نیز بر اثر شناخت نعمت دهنده اظهار سرور و خوشحالی بکند و او را ستایش نماید و نعمت را در راه اطاعت او صرف کند.

معنی معرفت منعم این است که خدا را بشناسد و بداند همه ی نعمتها از اوست و این که منعم حقیقی غیر از خدا کسی نیست و تمام واسطه ها مسخّر خدا هستند. ونیز بداند اگر شخصی درباره او انعامی کند، این نعمت از خداوند است، چون خداوند در دلش انداخت که در باره او انعام کند، از جهت اینکه آن فرد، مسخر امر خداوند بوده است، زیرا تمام عالم هستی مسخَر امر خداوند است(1).

همان گونه که روشن شد مقام شکر گزاری مقام بلند مقربان است و هر سالکی نتواند به این مقام برسد، زیرا این مقام عالی ترین فضائل و کمالات است، مگر کسانی که در زمره کمال یافتگان باشند.